Język delfinów: Różnice pomiędzy wersjami

Najwięcej znaczącymi są świsty (gwizdy), jakich wśród delfinów się liczyodkryto 32 gatunkirodzaje. Każdy może oznaczać określoną frazę, np.: ból, niepokój, witanie, wezwanie „do mnie!” itd. Jednak, pomimo wszystkich tych badań, w całości język delfinów odszyfrowany dotychczas nie został{{r|eth}}{{r|aif}}.

Wydawanie [[ultradźwięki|ultradźwięków]] przez [[walenie]], a zwłaszcza delfiny zostało stwierdzone po raz pierwszy w okresie [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] w czasie badania dna morskiego przy pomocy [[echosonda|echosondy]]. W przypadku [[butlonos]]a (''Tursiops truncatus'') były to trzaskające dźwięki (od 5 do ponad 100 w ciągu sekundy, komponenty o częstotliwości ok. 120 kHz) oraz pojedyncze głosy dochodzące do 200 kHz{{r|Tembrock}}. U [[białucha|białuchy]] (''Delphinapterus leucas'') odkryto wówczas 8 różnych głosów. Początkowo przypisywano im funkcję wspomagania orientacji w otoczeniu{{r|Tembrock}}. W latach 60. XX w. rozpoczęto systematyczne badania dźwięków wydawanych przez [[ssaki morskie]]{{r|Hart}}.

Zakres częstotliwości dźwięków wydawanych przez walenie jest zależny od [[gatunek (biologia)|gatunku]]. Ogólnie mieści się w przedziale od 500 do 200 000 Hz. Są to powtarzające się okrzyki gwiżdżące (7–15 kHz u ''T. truncatus'' i 0,5–10 kHz u ''D. leucas''), ćwierkające i dzwoniące dźwięki, cmokania, "stękania" i "odbijanie"{{r|Tembrock}}. Gwizdy wydawane przez delfiny uważano początkowo za jednakowe. Obecnie wiadomo, że każdy [[osobnik]] wydaje własny, specjalny gwizd. Jest to tzw. gwizd rozpoznawczy{{r|Hart}}. Oznacza to, że w przeciętnym [[stado|stadzie]] liczącym zazwyczaj 10–25 osobników rozpoznano tyle samo unikalnych dźwięków rozpoznawczych. Gwizd dorastającego delfina przestaje ulegać zmianom{{r|Hart}}.