John Burgoyne: Różnice pomiędzy wersjami

'''John Burgoyne''' (ur. [[24 lutego]] [[1722]] w [[Sutton (Bedfordshire)|Sutton]], [[Bedfordshire]], [[Anglia]], zm. [[4 sierpnia]] [[1792]] w [[Londyn]]ie) – brytyjski wojskowy, generał i dramaturg. Walczył przeciwko buntownikom George'a Washingtona. [[17 października]] [[1777]] roku, po bitwie pod [[bitwa pod Saratogą|Saratogą]] poddał się wraz ze swymi ludźmi (ok. 6000 żołnierzy).

John Burgoyne, zwany "Gentleman Johnny", w wieku lat 15 zapisał siesię do armii. W 1743 roku uciekł z [[Lady Charlotte Stanley]] by wziąć z nią cichy ślub. Miał długi, wiecwięc musiał sprzedać patent oficerski po czym wyjechał na 7 lat za granicę. Lord Derby interweniował w jego sprawie i Burgoyne odzyskał stopień tuż przed [[wojna siedmioletnia|wojną siedmioletnią]]. W 1758 roku został kapitanem, a potem pułkownikiem gwardii piechurów ([[Foot Guards]]). Od 1758 do 1759 barłbrał udział w wyprawach na francuskie wybrzeże. W 1761 roku rzucił udaną koncepcję wprowadzenia lekkiej, bardziej mobilnej kawalerii do armii. Dwa regimenty sformował Eliott (późniejszy [[Lord Heathfield]]) z pomocą Burgoyne'a. W 1761 roku, Burgoyne zasiadł w parlamencie z okręgu [[Midhurst]], a w 1762 roku służył jako generał-brygadier w [[Portugalia|Portugalii]], gdzie zdobył miasta: [[Walencja]] i [[Vila Velha]]. W 1768 roku znów wszedł do parlamentu tym razem z okręgu [[Preston]], po czym kilka lat spędził wypełniając obowiązki posła. Atakował między innymi zdobywcę Indii ([[Lord Clive]]). Poświęcił się też sztuce dramatycznej (jego pierwsza sztuka: ''The Maid of the Oaks'', została wystawiona przez słynnego aktora tej epoki [[David Garrick|Davida Garricka]] w 1775. Burgoyne wpadł też w nałóg hazardu.

Został następnie generałem-majorem, gdy przekonał króla [[Jerzy III Hanowerski|Jerzego III]], że dotychczasowy dowódca, [[Guy Carleton, 1. baron Dorchester|generał Carleton]], jest zbyt nieudolny. W 1777 roku został szefem brytyjskiej armii wysłanej w celu ataku na kolonie amerykańskie z terytorium [[Kanada|Kanady]]. Zdobył [[Fort Ticonderoga]] i [[Fort Edward]], lecz wkrótce stracił łączność z Kanadą, i został zaatakowany przez przeważające liczebnie siły wroga, którymi dowodzili: generał [[Horatio Gates]] i generał [[Benedict Arnold]] (ranny w nogę w tej bitwie). Przegrana [[bitwa pod Saratogą]] ([[17 października]] [[1777]]) oraz dostanie się 5800 żołnierzy do niewoli amerykańskiej przesądziła o porażce Brytyjczyków . Był to największy tryumf kolonistów w tej wojnie. Bitwa okazała się punktem zwrotnym w wojnie. W Londynie mocno atakowano Burgoyne'a za porażkę. Za zgodą generała Gatesa wrócił do kraju by bronić się przed zarzutami. Próbował doprowadzić do procesu jednak bezskutecznie. Pozbawiono go stopnia generała i stanowiska gubernatorskiego.

W 1782 roku jego przyjaciele zyskali władzę w Wielkiej Brytanii i BurgouneBurgoyne znowu został generałem a także dowódcą sił brytyjskich w [[Irlandia|Irlandii]] i doradcą rządowym. Po upadku rządu markiza Rockinghama w 1783 roku stał się osobą prywatną, choć uczestniczył jeszcze w [[impeachment|impeachmencie]] [[Warren Hastings|Warrena Hastingsa]].