Karabinek Tabuk: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
ButkoBot (dyskusja | edycje)
PG (dyskusja | edycje)
poprawa linków, drobne redakcyjne
Linia 4:
 
=== Historia konstrukcji ===
Do połowy [[Lata 70. XX wieku|lat 70. XX wieku]] w Iraku nie produkowano broni strzeleckiej. Broń sprowadzano głównie z bloku wschodniego (pistolety [[Pistolet TT|TT]], rumuńskie karabiny szturmowe [[Karabin AIM|AIM i AIMS]]). Zakupiono także duże ilościliczby chińskich karabinów szturmowych [[Karabin TypeTyp 56|TypeTyp 56]]. Zarówno AIM jak i Typ 56 są wersjami rosyjskiego karabinu szturmowego AK. W drugiej połowie lat 70. w rękach żołnierzy irackich znalazły się także karabiny AK produkowane w [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] i [[Niemiecka Republika Demokratyczna|NRD]] ([[MPi-KM]]).
 
Jednocześnie z zakupami broni za granicą trwały prace nad rozpoczęciem produkcji broni w kraju. W [[1978]] roku rozpoczęto produkcję karabinów ''Tabuk''. Była to wersja licencyjna [[Jugosławia|jugosłowiańskiego]] karabinu [[Zastava M70B]]. Podobnie jak AIM i TypeTyp 56, karabin M70B jest wersją AK. Od innych karabinów tej rodziny różni się dzięki zastosowaniu chwytu pistoletowego o bardziej [[Ergonomia|ergonomicznym]] kształcie i dłuższej kolby zakończonej grubym gumowym trzewikiem. Odmienne jest także łoże posiadające trzy otwory wentylacyjne (w oryginalnym AK dwa). Na wierzchu rury gazowej znajduje się celownik wykorzystywany przy strzelaniu [[Granat nasadkowy|granatami nasadkowymi]] (przy strzelaniu granatami nasadkowymi karabin wyposaża się w specjalna nasadkę podobną do zastosowanej w [[Karabinek-granatnik wz. 1960|kbk-g wz.1960]]).
 
W Iraku produkowana byłą zarówno wersja z kolbą stałą (M70B1) jak i z kolba składaną (M70AB2). W kilka lat później pojawiły się kolejne wersje Tabuka. Były to już wersje opracowane w Iraku.
Linia 12:
Jako pierwsze pojawiły się w [[Lata 80. XX wieku|latach 80. XX wieku]] wersje eksportowe kalibru 5,56 × 45 mm. Jedyną różnicą pozwalającą na odróżnienie ich od wersji kalibru 7,62 mm jest [[magazynek]] o mniejszej krzywiźnie.
 
Następną wersją był Tabuk-karabinek. Przy nie zmienionej długości rury gazowej zastosowano krótszą lufę kończącą się tuż za komorą gazową. Lufa zakończona jest [[Tłumik płomieni|szczelinowym tłumikiem płomieni]]. Według oficjalnych danych miał on także pełnić rolę nasadki do miotania granatów nasadkowych ale jest to wątpliwe (ma zbyt małą długość). Muszkę umieszczoną w pierścieniowej osłonie przeniesiono na komorę gazową. Do karabinka można przyłączyć bagnet. Łoże jest odmienne niż w pozostałych Tabukach i przypomina oryginalne łoże AK (dwa otwory wentylacyjne i dolny występ). Wraz z karabinkiem opracowano krótsze magazynki dwudziestonabojowe. Skrócony Tabuk jest jedną z najrzadziej spotykanych odmian AK co może świadczyć że nie był wytwarzany w dużych ilościachliczbach (tylko seria prototypowa?).
 
Poza wersją skróconą opracowano także wersję [[Karabin wyborowy|wyborową]]. Posiadała ona dłuższą lufę zakończoną tłumikiem płomieni i kolbę z dużym wycięciem ( z możliwością zamocowania baki). Na lewym boku komory zamkowej znajdował się typowy wspornik dla celownika optycznego (stosowano celownik zbliżony budową do PSO-1 stosowanego w karabinach [[Karabin SWD|SWD]]). Wersja snajperska nie posiadała regulatora gazowego. W odróżnieniu od innych wyborowych wersji AK ([[Karabin PSL|PSL]], [[Karabin Zastava M76|Zastava M76]]) nie zmieniono naboju i wersja wyborowa także strzelała nabojem pośrednim 7,62 × 39 mm. Podobnie jak karabinek także ta wersja była wytwarzana w małych ilościach.