Krwawa niedziela (Petersburg 1905): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m r2.6.4) (robot poprawia ar:الأحد الدامي (1905) |
→Przebieg: wyrzucenie powturzenia |
||
Linia 23:
Sytuacja dla rządu była trudna. Pochód ponad stutysięcznego tłumu w stronę [[Pałac Zimowy|Pałacu Zimowego]] z jawnie już antyrządowymi i rewolucyjnymi hasłami nie mógł zostać zaakceptowany. Oznaczałoby to bezwarunkową kapitulację rządu. Trzeba jednak zwrócić uwagę, że demonstranci nie przejawiali wrogości wobec samego cesarza. Pod jego adresem nie padały obraźliwe słowa. Robotnicy nieśli carskie portrety obok ikon i wśród śpiewów religijnych i patriotycznych (m.in. [[Boże, zachowaj Cara!]])<ref>Pajewski J., ''Historia powszechna, 1871-1918'', Warszawa 1998, s. 248.</ref>. Mikołaj II nie zamierzał przyjmować delegacji robotników, nie chciał wysłuchać ich żądań czy chociażby wyjść na balkon Pałacu Zimowego. W tym czasie znajdował się w [[Carskie Sioło|Carskim Siole]]<ref>Sobczak J., ''Mikołaj II – ostatni car Rosji'', Warszawa 2009, s. 313.</ref>.
Dzień przed planowaną manifestacją w Petersburgu znajdowało się około osiem tysięcy piechoty i trzy tysiące kawalerii. Na czele wojsk stał dowódca Petersburskiego Okręgu Wojskowego, wielki książę Włodzimierz Aleksandrowicz. Oddziały wojskowe nie były jednak w stanie powstrzymać demonstrantów. Próby zablokowania ich pochodu kończyły się w sposób krwawy w różnych miejscach stolicy: w pobliżu Bramy (Zastawy) Narwskiej, na Trakcie Szlisselburskim, na Wyspie Wasiljewskiej, na Stronie Wyborskiej, czy wreszcie na [[Newski Prospekt|Newskim Prospekcie]] i przed samym Pałacem Zimowym. Walki między manifestantami, a żołnierzami trwały w mieście do wieczora, a niepokój panował jeszcze w przeciągu następnych dwóch dni. Gapon wyszedł z manifestacji bez szwanku. Według oficjalnych danych zabito 93 osób, 333 odniosło rany (34 z nich zmarło). Źródła nieoficjalne mówią o setkach zabitych (od 800 do 1000)<ref name=autonazwa1 />.
== Skutki ==
| |||