Bitwa pod Klidion: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne |
drobne merytoryczne |
||
Linia 21:
Znana jest także jako '''bitwa pod Kleidion''', oraz '''bitwa pod Bełasicą'''. W roku 1014 cesarz [[Cesarstwo Bizantyńskie|bizantyjski]] [[Bazyli II Bułgarobójca|Bazyli II]], prowadzący długie i wyczerpujące wojny z [[Bułgaria|Bułgarią]], zdecydował się na ostateczną rozgrywkę na froncie bułgarskim. Terenem starcia był wąwóz [[Struma|rzeki Strumy]] zwany ''Kimbalangos'' tj. ''długim polem'' - obwarowany potężnymi fortecami obu przeciwników.
Początkowo Bizantyjczycy bezskutecznie atakowali pozycje bułgarskie od frontu. Dopiero dzięki [[Strateg (Bizancjum)|strategowi]] [[Nicefor Ksifias|Ksifiasowi]] (''Nikephoros Xiphias''), który przeprowadził część wojsk cesarskich poprzez bezdroża górskie na tyły przeciwników, udało się zaskoczyć [[Bułgarzy|Bułgarów]]. Armia cara [[Samuel Komitopul|Samuela]] została zupełnie zniszczona, a car zbiegł do [[Priłep]]u. Wg różnych kronik, około 15 000 Bułgarów dostało się do niewoli. Bazyli II kazał wszystkich jeńców oślepić i obciąć im prawe dłonie, pozostawiając tylko co setnemu jedno oko, by mógł prowadzić pozostałych. Tak okaleczonych, odesłał władcy bułgarskiemu. Schorowany i załamany car Samuel na taki widok padł rażony [[Udar mózgu|apopleksją]] i po dwóch dniach umarł. Przez ten akt okrucieństwa Bazyli II zyskał
Zwycięstwo Bazylego pozwoliło mu odzyskać większość utraconych na rzecz Bułgarów ziem cesarstwa. Doszło do aneksji wschodniej części państwa bułgarskiego, które przestało stanowić zagrożenie dla Bizancjum.
| |||