Młyny Rothera: Różnice pomiędzy wersjami

Młyny Rothera znajdują się w środkowej części [[Wyspa Młyńska w Bydgoszczy|Wyspy Młyńskiej]] w [[Bydgoszcz]]y, bezpośrednio sąsiadując z nurtem rzeki. Od północy otacza je [[Brda]], a od zachodu kanałKanał zbożowyZbożowy.

Obrót zbożem spowodował powstanie nowych branż, powstawały nowe młyny i piekarnie. Na terenie [[Wyspa Młyńska w Bydgoszczy|Wyspy]], istniejące młyny w [[1825]] r. przejęło konsorcjum, w skład którego wchodzili m.in. bracia Schickler z [[Berlin]]a. Byli oni znanymi kupcami na terenie miasta, m.in. właścicielami [[Budynek PZU w Bydgoszczy|rafinerii cukru]] urządzonej na terenie [[Zamek w Bydgoszczy|dawnego zamku]]. W [[1826]] r. powołali oni spółkę Bydgoskie Młyny „Herkules”, która produkowała nie tylko na rynek lokalny, lecz także Niemiec, Wielkiej Brytanii, a nawet Brazylii. Przerabiano zboże miejscowe, jak i sprowadzane drogą wodną z [[Królestwo Kongresowe|Królestwa Polskiego]].

Natomiast obszar, na którym znajdują się dziś młyny Rothera użytkowane były jako ogrody aż do [[1846]] r. Od [[1818]] r. teren należał do kupca Raubera, od którego w [[1836]] r. przejął Skarb [[Królestwo Prus|państwa pruskiego]]<ref>Jarocińska Anna: Stare młyny. In. Kalendarz Bydgoski 2007</ref>. W latach [[Lata 40. XIX wieku|40. XIX w.]], kiedy zdecydowano o rozbudowie kompleksu młyńskiego, największą inwestycją państwową była budowa obiektu, dzisiaj zwanego '''młynami Rothera''' (1849-1850)<ref>w latach 1859-61 wzniesiono również Młyn Camphausena tzw Czerwony Spichlerz</ref>. Budowa była możliwa dzięki uprzedniej (w latach 20. XIX w.) przebudowie [[Wyspa Młyńska w Bydgoszczy|Wyspy Młyńskiej]], w tym przekopaniu tzw. Kanału Zbożowego.

Po zakończeniu inwestycji powstał nie tylko masywny młynbudynek produkcyjny, ale również kotłownia i maszynownia z kominem, [[spichlerz]] mączny, przepompownia (dom turbinowy) i przepławki dla ryb. Budynki zostały osadzone na palach odpornych na korozję.

Na styku kanałuKanału i [[Młynówka (Bydgoszcz)|Młynówki]] powstał również drewniany most na ceglanych filarach oraz [[Koło wodne|koła wodne]].

Od [[1861]] r. młynem zarządzała państwowa spółka ''Die KoniglicheKönigliche Seehandlung Societats zu Berlin''. W [[1886]] r. doprowadzono do młyna energię elektryczną, a w [[1901]] r. cieśla Schmidt zbudował nowe umocnienia wzdłuż nabrzeża.

Od [[1919]] r. obiekt przejęła gmina [[Bydgoszcz]], a w [[1921]] r. skarb [[II RP|państwa polskiego]]. Od [[1928]] r. częścią obiektów na [[Wyspa Młyńska w Bydgoszczy|Wyspie Młyńskiej]] zarządzały Państwowe Zakłady Przemysłowo-Zbożowe.

Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] obiekty młyńskie na [[Wyspa Młyńska w Bydgoszczy|Wyspie]] należały do Państwowego Przedsiębiorstwa Zbożowo-Młynarskiego<ref>w 1974 r. przekazane w dzierżawę przedsiębiorstwu wg: Jarocińska Anna: Stare młyny. In[w.] Kalendarz Bydgoski 2007</ref>.

Jeszcze w latach 60., 70. i 80. XX w. transport zboża do młynów Rothera odbywał się drogą wodną. Barki wpływały do kanałuKanału zbożowegoZbożowego, gdzie za pośrednictwem rury ssącej odbywał się transport zboża do spichlerzy. Kres działalności gospodarczej w młynach Rothera nastąpił w latach [[Lata 90. XX wieku|90. XX w.]] Obiekty zostały wystawione na sprzedaż.

Rozpoczęte prace budowlane zostały niestetypo kilku miesiącach przerwane w wyniku kłopotów finansowych spółki. Prowizorycznie zabezpieczony obiekt trafił w ręce spółki '''Budopol''', a następnie nowym właścicielem została firma [http://www.nordicdevelopment.pl '''Nordic Development'''.] Nowy właściciel wiązał z obiektem plany inwestycyjne, lecz do 2011 r. nie rozpoczęto jeszcze prac budowlanych. Koncepcja przedstawiona przez Mirosława Nizio z [http://www.nizio.com.pl Nizio Design International] zakłada m.in. część hotelową oraz centrum rozrywkowo-handlowo-kulturalne.