Kazimierz Bukraba: Różnice pomiędzy wersjami

'''Kazimierz Bukraba''' (ur. [[23 listopada]] [[1885]] w [[Grodno|Grodnie]], zm. [[6 maja]] [[1946]] w [[Łódź|Łodzi]]) – biskup piński. Święcenia kapłańskie przyjął w [[1909]] w [[Wilno|Wilnie]]. Duszpasterz w [[Mińsk]]u, proboszcz w [[Pińsk]]u, [[Nowogródek|Nowogródku]] i [[Brześć|Brześciu Litewskim]]. Kilkakrotnie więziony jako zakładnik podczas I wojny światowej. Organizator pomocy charytatywnej dla dzieci i więźniów. [[10 lipca]] [[1932]] mianowany biskupem pińskim, konsekrowany [[21 sierpnia]] tego roku przez Arcybiskupa [[Romuald Jałbrzykowski|Romualda Jałbrzykowskiego]]. Erygował wiele nowych [[parafia|parafii]], powołał Instytut Wyższej Kultury Religijnej. W wyniku działań wojennych i zmiany granic polskich musiał opuścić stolicę diecezji; rezydował we [[Lwów|Lwowie]] [[1939]], [[Warszawa|Warszawie]] [[1942]] i [[Łódź|Łodzi]] od [[1944]] aż do śmierci. Wskutek nieobecności biskupa funkcję wikariusza generalnego diecezji pińskiej przejął ks. dr. [[Witold Iwicki]], w latach 1925-1926 rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Pińsku.