Wojciech Mickunas: Różnice pomiędzy wersjami

'''Wojciech Seweryn Mickunas''' (ur. [[16 marca]] [[1947]] w [[Sompolno|Sompolnie]]) – jeździec, trener jeździectwa. Syn znanego w okresie międzywojennym jeźdźca, zawodowego oficera artylerii konnej, instruktora Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu, szkoleniowca i teoretyka jeździectwa powojennego – Jana Mickunasa. Imiona otrzymał po przyjaciołach ojca, znanych jeźdźcach okresu międzywojennego: Wojciechu Bilińskim i [[Seweryn Kulesza|Sewerynie Kuleszy]]. Zainteresowanie końmi odziedziczył po ojcu i jego dziadku po kądzieli, który hodował konie dla wojska w swoim majątku w [[Powiat pińczowski|pow. Pińczów]].

Edukację jeździecką rozpoczął pod okiem ojca w wieku 13 lat w nieistniejącej już Stadninie Koni Chyszów koło [[Tarnów|Tarnowa]]. Jan Mickunas objął tam posadę trenera w Zakładzie Koni Eksportowych, rezygnując uprzednio pod presją syna z pracy nauczyciela – dyrektora Szkoły Rolniczej.

Koronną dyscypliną Wojciecha Mickunasa jest [[Wszechstronny Konkurs Konia Wierzchowego]], ale w swojej kilkunastoletniej przygodzie jeździeckiej startował także w [[Skoki przez przeszkody|skokach]] i [[Ujeżdżenie|ujeżdżeniu]]. Reprezentował barwy klubów LZS Chyszów, LKS Cwał Poznań, LZS Racot, CWKS Stara Miłosna, LKS „Hubertus” Biały Bór, LKS „Lumel” Drzonków. Od 1968 roku Instruktor, a od 1972 Trener Jeździectwa. Trzykrotnie uczestniczył w Igrzyskach Olimpijskich w 1972 roku w [[Monachium]], jako zawodnik, w 1988 roku w Seulu, jako trener – jego drużyna zajęła wtedy zespołowa IV miejsce, w 1992 w Barcelonie, jako członek międzynarodowej grupy ekspertów wspomagających komitet organizacyjny konkurencji WKKW. Start w Igrzyskach Olimpijskich spowodował zainteresowanie psychologią zwierząt, głównie koni, ponieważ koń, którego „awaryjnie” dosiadł zaledwie miesiąc przed Igrzyskami, okazał się koniem chorym psychicznie.