Napoleon Józef Bonaparte: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Luckas-bot (dyskusja | edycje) m robot dodaje: ro:Napoléon Joseph Charles Paul Bonaparte |
Mathiasrex (dyskusja | edycje) kat., drobne merytoryczne |
||
Linia 1:
[[Plik:FranceImp1.png|60px|left|Herb cesarski Bonapartów]]
[[Plik:Napoléon Joseph Charles Paul Bonaparte painting.jpg|thumb|Napoleon Józef Bonaparte (Portret pędzla Jean-Hippolyte Flandrin'a, 1860)]]
Książę '''Napoleon Józef Bonaparte''' ([[język francuski|fr.]] ''Napoléon Jérôme Joseph Charles Paul, Son Altesse Impériale le prince Napoléon, Prince français, Duc de Montfort, comte de Moncalieri'', ''comte de Meudon''), zwany ''Plon-Plon'', po utworzeniu cesarstwa podpisywał się ''Napoléon (Jérôme)'' ur. [[Triest]], [[9 września]] [[1822]], zm. [[Rzym]], [[17 marca]] [[1891]]. Był synem ks. [[Hieronim Bonaparte|Hieronima Bonaparte]], najmłodszego brata [[Napoleon Bonaparte|Napoleona I]], i [[Katarzyna Wirtemberska (Bonaparte)|Katarzyny Wirtemberskiej]], córki tamtejszego króla [[Fryderyk I Wirtemberski|Fryderyka I]], [[wolnomularstwo|wolnomularz]]<ref>[[Ludwik Hass]], Wolnomularstwo w Europie środkowo-wschodniej w XVIII i XIX wieku, [[1982]], s. 340.</ref>
W przeciwieństwie do kuzyna, [[Napoleon III Bonaparte|Napoleona III]], szalenie podobny do rodu Bonapartych i dumny ze swego pochodzenia od prastarej dynastii wirtemberskiej, Napoleon Józef krytykowany był za gwałtowność, libertynizm i antyklerykalizm. Odznaczał się przy tym wysoką inteligencją, był świetnym mówcą i zręcznym politykiem, gdyby los nie odsunął go na drugi plan po kuzynie Napoleonie III, być może zapisałby się w historii. Od [[1840]] służył w siłach zbrojnych Wirtembergii. Do Francji przybył po zwycięstwie rewolucji [[1848]] roku i jako reprezentant [[Departament (Francja)|departamentu]] [[Korsyka|Korsyki]], a w następnym roku departamentu [[Sarthe (departament)|Sarthe]], został wybrany na posła do [[Zgromadzenie Narodowe (Francja)|Zgromadzenia Narodowego]]. Zajął w nim miejsce na lewicy i zyskał przydomki ''prince rouge'' i ''prince de la Montagne''. Początkowo nie poparł zamachu stanu Ludwika Napoleona, później jednak pogodził się z nowym systemem, po ustanowieniu cesarstwa został mianowany senatorem i do czasu narodzin późniejszego [[Napoleon IV Bonaparte|Napoleona IV]] w r. [[1856]] był następcą tronu Cesarstwa. Często jednak pozostawał w opozycji do rządu cesarskiego kuzyna.
Linia 27:
*''Le Dictionnaire du Second Empire'', Fayard, 1995
*F. U. von Wrangel, ''Les maisons souveraines de l'Europe'', Stockholm 1897
{{przypisy}}
{{Władca-Bonaparte|poprzednik=[[Napoleon IV Bonaparte]]|następca=[[Napoleon-Wiktor Bonaparte]]|lata=}}
[[Kategoria:Bonapartowie|Napoleon Józef Bonaparte]]
[[Kategoria:Francuscy politycy|Bonaparte, Napoleon Józef]]
[[Kategoria:Francuscy wolnomularze|Bonaparte, Napoleon Józef]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1822|Bonaparte, Napoleon Józef]]
[[Kategoria:Zmarli w 1891|Bonaparte, Napoleon Józef]]
| |||