Tadeusz Łabędzki: Różnice pomiędzy wersjami

Jego ojciec [[Bronisław Łabędzki]] za zorganizowanie strajku szkolnego w 1905, został zesłany na Sybir, z którego udało się mu uciec i wyjechać do Ameryki.

W 1919 Tadeusz Łabędzki powrócił z rodzicami do kraju, ukończył [[I Liceum Ogólnokształcące im. M. Kopernika w Łodzi|Gimnazjum im. M. Kopernika]] w [[Łódź|Łodzi]]. Działał w Narodowej Organizacji Gimnazjalnej. Rozpoczął studia wna wydziale prawa [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytetu Warszawskiego]]. W tym okresie brał udział w wielu akcjach i manifestacjach młodzieży narodowej, głównie na terenie Warszawy.

W okresie międzywojennym był działaczem młodzieżowym [[Stronnictwo Narodowe (1928-1947)|Stronnictwa Narodowego]]. W latach 1937–1939 był redaktorem naczelnym "[[Wszechpolak]]a", pisma organizacji Młodzież Wszechpolska – Związek Akademicki. Do konspiracji włączył się natychmiast w jesienijesienią 1939 roku, jako współorganizator i jeden z przywódców [[Narodowo-Ludowa Organizacja Wojskowa|Narodowo-Ludowej Organizacji Wojskowej]], będącej odłamem Stronnictwa Narodowego.

W 1941 powrócił wraz z całą [[NLOW]] do organizacji Stronnictwa. Po rozmowach prowadzonych w 1943 z [[Janusz Kornas|Januszem Kornasem]], [[Władysław Furka|Władysławem Furką]], [[Zygmunt Zagórowski|Zygmuntem Zagórowskim]] i [[Janusz Goryczkowski|Januszem Goryczkowskim]] utworzona zostaje jednolita organizacja Młodzieży Wszechpolskej (MW). Na początku 1944 w [[Warszawa|Warszawie]] odtworzył w konspiracji [[Związek Akademicki Młodzież Wszechpolska|Młodzież Wszechpolską]], na której czele której stanął; także jako redaktor konspiracyjnego pisma "[[Wszechpolak]]". Jego Chorągiew Warszawska MW, której przewodniczył, liczyła 125 członków. Podczas okupacji hitlerowskiej i po wojnie wznawiał czasopismo "Wszechpolaka", które ukazywało się do czasu aresztowania Łabędzkiego.

W latach (1945–1946) był żołnierzem [[Narodowe Zjednoczenie Wojskowe|NZW]]. 7 kwietnia 1946 został aresztowany w przygotowanej przez [[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego|UBP]] zasadzce, w mieszkaniu [[Leszek Roszkowski|Leszka Roszkowskiego]] przy ulicy Gdańskiej,. Został przewieziony do [[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego|MBP]] w Warszawie i tutam w- czasiepodczas trwania śledztwa - zamordowany 9 czerwca 1946. Ciało zakopano w nieznanym miejscu. Grób symboliczny znajduje się na [[Cmentarz Wojskowy na Powązkach|Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie]] w [[Kwatera na Łączce|Kwaterze "Na Łączce"]]. Jego przyjaciele i współoskarżeni – aplikant adwokacki Leszek Roszkowski oraz studenci Tadeusz Zawodziński i Jan Morawiec - zostali skazani na śmierć, i wyroki wykonano.