Richard Byrd (lotnik): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Życiorys: drobne redakcyjne, wikizacja |
drobne uzupeł. |
||
Linia 29:
W [[1924]] Richard Byrd dowodził małym oddziałem polarnym w wyprawie [[arktyka|arktycznej]] komandora [[Donald Baxter MacMillan|D. B. MacMillana]] na [[Grenlandia|Grenlandię]].
9 maja 1926 Richard Byrd i [[Floyd Bennett]] dokonali próby przelotu nad [[Biegun północny|biegunem północnym]] samolotem [[Fokker F.VII|Fokker F.VII/3m]] o nazwie ''Josephine Ford''. Piloci orzekli, że ich wyczyn zakończył się sukcesem, jednak analiza dzienników pokładowych oraz mechaniczna analiza ich samolotu dostarczyła sporych wątpliwości co do tego faktu. Niemniej jednak, dokonali przelotu w pobliżu bieguna. Mimo tych wątpliwości Richard Byrd zdobył dość duży rozgłos, co pomogło mu w zbieraniu środków na kolejną próbę,
W 1927 roku Richard Byrd był jednym z kilku pilotów, którzy zamierzali zdobyć nagrodę "[[Orteig Prize]]" ($25,000) ustanowioną przez milionera Raymonda Orteiga za przelot bez lądowania ze Stanow Zjednoczonych do [[Francja|Francji]]. Wyprawa Byrda sponsorowana był przez właściciela sklepów wielobranżowych Rodmana Wanamakera, wizjonera lotów komercyjnych przez Atlantyk. Do lotu został użyty Fokker C-2 (wersja cywilna) o nazwie ''America'' (nr. rejstr. NX-206) zbudowany w USA przez [[Atlantic Aircraft]] Corp., była to ulepszona wersja samolotu Fokker F-VIIA. W dniu 16 kwietnia podczas startu do lotu testowego samolot rozbił się raniąc poważnie załogę w wyniku czego lot przez Atlantyk został opóźniony. W czsie naprawy samolotu okazało się, że lotnik [[Charles Lindbergh]] 20 maja 1927 wystartował z [[Garden City]] w stanie [[Nowy jork(stan)|New York]] i po 33,5 godzinach wylądował w [[Paryż|Paryżu]], zdobywajac tym samym nagrodę Orteiga. Fakt ten nie zniechęcił Byrda i przygotowania do lotu trwały dalej. Samolot został obficie wyekwipowany co sprawiło, że wyprawa miała charakter raczej ekspedycji naukowej niż sportowej. Jednym z najważniejszych zaplanowanych zadań było zbadanie warunków w jakich tworzy się szron na skrzydłach samolotu. W skład załogi oprócz komandora Richarda E. Byrda wchodzili: pilot por, [[Bernt Balchen]] (Norweg), pilot [[Bert Acosta]] oraz inż.[[Georg Otto Noville]]- radiotelegrafista. Samolot zabrał ze sobą 5400 litrów paliwa i 160 litrów smarów, dwie tratwy ratunkowe zaopatrzone w żywność, co najmniej na trzy tygodnie i urządzenie do destylacji wody. Płatowiec posiadał również radiostację o zasięgu około 800 km. Do samolotu załadowano także worek z pocztą. W dniu 29 czerwca 1927 roku o godzinie 5.25 samolot ''America'' wystartował z [[Lotnisko Roosevelt Field|lotniska Roosevelt Field]] East Garden City celem przelotu przez Atlantyk i wylądowania w Paryżu. O godz. 15.50 sygnalizowano jego przelot nad [[Saint-Jean]], miasto we wschodniej [[Kanada|Kanadzie]], w południowo-wschodniej części wyspy [[Nowa Fundlandia]], nad [[Ocean Atlantycki|Oceanem Atlantyckim]]. Pogoda była fatalna, silny wiatr i gęstniejąca w miarę posuwania się samolotu nad oceanem mgła, towarzyszyły załodze przez cały czas lotu. Następnego dnia 30 czerwca, rano francuski parowiec transatlantycki "Paris" nie widząc samolotu, sygnalizował jego obecność w odległości około 600 km od brzegów [[Irlandia|Irlandii]]. O godz. 20.30 meldowano jego przelot nad miastem [[Brest]] około 22 nad [[Rennes]]. Na nieszczęście już w locie nad ziemią, busola w samolocie uległa uszkodzeniu. Zapadł zmrok i zaczął padać silny deszcz tak, że załoga absolutnie nic przed sobą nie widziała. Poszukiwanie lotniska [[Le Bourget]] nie przyniosło pozytywnego rezultatu. Przez pięć godzin załoga krążyła nad północno-zachdnią Francją, nie wiedząc gdzie się znajduje. W końcu obrano przypuszczalny kierunek na ocean aby lądować na wodzie gdyż kończyła się benzyna. Po godzinie 2, już 1 lipca załoga zobaczyła błysk latarni morskiej i skierowała się w jej stronę, lądując po chwili 200 metrów od brzegu łamiąc podwozie. Załoga dopłynęła na tratwie pneumatycznej do małej miejscowości [[Ver-sur-Mer]] miedzy [[Cherbourg]] a [[Le Havre]], na polnocnym wybrzezu Francji, gdzie została otoczona troskliwą opieką przez tamtejszą ludność. Po odpoczynku trwającym 16 godz. Byrd i trzej jego towarzysze zostali powitani przez przybyłe do miateczka władze i etuzjastycznie odwiezieni do Paryża. Lot samolotu Richarda Byrda do Francji trwał 46 godz. i był pierwszym który przeleciał Atlantyk na samolocie wielosilnikowym z czteroosobową załogą i pierwszym który przewiózł oficjalną pocztę do Europy drogą powietrzną. Po powrocie do Ameryki komandor Richard E. Byrd zostal rekomendowany do nadania mu krzyza lotniczego [[Distinguished Flying Cross]].
W 1928 rozpoczął wyprawę nad [[Antarktyda|Antarktydę]], w której brały udział dwa statki i trzy samoloty. Baza została wybudowana na [[Lodowiec szelfowy Rossa|lodowcu szelfowym Rossa]], z której wyruszały wyprawy polegające na badaniach geologicznych oraz na wykonywaniu zdjęć lotniczych. 29 listopada 1929 odbył się słynny lot nad biegunem południowym. Richard Byrd, drugi pilot [[Bernt Balchen]], łącznościowiec Harold June i fotograf Ashley McKinley dolecieli samolotem ''Floyd Bennet'' nad biegun i z powrotem w 18 godzin i 41 minut. Pomimo problemów w czasie lotu, osiągnęli sukces. Dalsze badania w bazie trwały aż do 18 czerwca 1930, kiedy to cała ekspedycja powróciła do [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]].
Linia 66 ⟶ 68:
* [http://www.history.navy.mil/danfs/r6/richard_e_byrd.htm US Navy: ''Richard E. Byrd''] {{lang|en}} [dostęp 24 maja 2010]
* [http://www.arlingtoncemetery.net/rebyrd.htm Arlington National Cemetery Website – ''Richard Evelyn Byrd Rear Admiral, United States Navy''] {{lang|en}} [dostęp 24 maja 2010]
* Flight, ''Commander Byrd's Atlantic flight'', lipiec 1927
{{Bibliografia stop}}
| |||