Bank Polski Spółka Akcyjna: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
szablon |
{{subst:fd}} |
||
Linia 19:
We wrześniu [[1939]] roku [[Ignacy Matuszewski]] i [[Henryk Floyar-Rajchman]] w dramatycznych okolicznościach<ref>[[Michał Sokolnicki (dyplomata)|Michał Sokolnicki]] "Dziennik ankarski" Londyn 1965</ref> ewakuowali poprzez [[Królestwo Rumunii|Rumunię]], [[Turcja|Turcję]] i [[Syria|Syrię]] cały zapas złota i dewiz Banku Polskiego na terytorium Francji.
Siedzibą Banku Polskiego do czerwca [[1940]] roku był [[Paryż]], a po [[Francja Vichy|kapitulacji Francji]] [[Londyn]], skąd w roku [[1946]], decyzją zarządu pod przewodnictwem [[Bohdan Winiarski|Bohdana Winiarskiego]], Bank Polski przeniósł siedzibę władz do Warszawy. Do kraju przeniesiono także zapas złota z depozytów Banku w bankach brytyjskich, francuskich i amerykańskich i wydrukowane w Wielkiej Brytanii banknoty, przeznaczone do obiegu w Polsce.{{
Nie zostały jednak one dopuszczone do obiegu, ponieważ [[Rząd Tymczasowy Rzeczypospolitej Polskiej|Rząd Tymczasowy]] (sukcesor [[Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego|PKWN]]) powołał w [[1945]] roku [[Narodowy Bank Polski]]. Z tego powodu BP nie wznowił działalności, lecz wszedł w okres likwidacji zakończonej w [[1952]] roku.
Zapas złota - majątek - będący pokryciem banknotów Banku Polskiego został rozdysponowany przez władze komunistyczne na wydatki budżetowe w latach 1946-1958, w tym częściowo został przeznaczony na odszkodowania dla wywłaszczonych w wyniku ustawy o nacjonalizacji przemysłu obywateli państw obcych (poprzez przekazanie stosownych kaucji rządom USA, Wielkiej Brytanii i Francji w konsekwencji stosownych umów [[Clearing|kompensacyjnych (clearingowych)]], gdzie rządy tych krajów przejęły zobowiązania wobec swych obywateli z tytułu majątku pozostawionego (i wywłaszczonego) na terenie Polski).{{
== Zobacz też ==
| |||