Jan Kula: Różnice pomiędzy wersjami

'''Jan Kula''' (ur. [[2 lutego]] [[1922]] w [[Zakopane]]m, zm. [[6 kwietnia]] [[1995]] tamże) – [[Polska|polski]] [[skoki narciarskie|skoczek narciarski]], [[Kombinacja norweska|kombinator norweski]], [[Polscy olimpijczycy|olimpijczyk]], [[Reprezentacja Polski w skokach narciarskich|reprezentant Polski]]. Uważany za "estetę narciarskiego skoku"<ref name=ski1 />.

[[Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1939|Mistrzostwa świata FIS]] w 1939 odbywały się w Zakopanem. Jan Kula ukończył wtedy 17 lat i był najmłodszym skoczkiem zawodów<ref name=ski1 />. Na treningu po skoku na 79 metrów przewrócił się na zeskoku i połamał swoje norweskie narty. Dostał więc nowe od producenta skokówek, Stanisława Zubka, który dostarczył mu je na dwie godziny przed zawodami<ref name=ski2>{{harvnb|Szatkowski|2006|s=2}}</ref>. W niedzielę, 19 lutego, przy słonecznej pogodzie i lekkim mrozie odbył się otwarty konkurs skoków. Kula znalazł się na 11. pozycji<ref name=ski2 />. Jego brat Stanisław także uplasował się w drugiej dziesiątce zawodów. Tego samego dnia, już po zakończeniu oficjalnego konkursu, Jan Kula skoczył na Krokwi 85,5 metra, co było nowym rekordem skoczni. Po mistrzostwach świata wziął udział w międzynarodowych zawodach w [[Feldberg (Schwarzwald)|Feldbergu]] w [[Niemcy|Niemczech]], gdzie pojawiła się w cała światowa czołówka<ref name=ski2 />. Kula oddał w konkursie dwa najdłuższe skoki: 77 m i 79 m i zajął drugie miejsce, pokonując mistrza świata z Zakopanego [[Josef Bradl|Seppa Bradla]] i wielu skoczków europejskich. Był szósty w biegu zjazdowym. Niemiecka prasa sportowa widziała w nim kandydata na przyszłego mistrza świata<ref name=ski2 />. W 1939 zdobył jeszcze srebrny medal mistrzostw Polski, przegrywając tylko zze Stanisławem Marusarzem<ref name=mp>{{Cytuj stronę|url=http://skijumping.pl/artykuly/dodatki/mistrz_pol_wyn.html|tytuł=Wyniki Mistrzostw Polski - 1920-2002|opublikowany=skijumping.pl|data dostępu=2011-08-20}}</ref>. Do 1939 zdobył cztery tytuły mistrza Polski juniorów w skokach<ref name=ski6 />.

Po powrocie do kraju zdobył tytuł wicemistrza kraju w skokach<ref name=mp /> i w kombinacji norweskiej. W zawodach o Puchar Tatr, w międzynarodowym konkursie skoków zajął 2. miejsce, podobnie jak w kombinacji<ref name=ski6>{{harvnb|Szatkowski|2006|s=6}}</ref>. Rok później na MP w skokach wywalczył brąz<ref name=mp />. W 1950 zmienił klub, bowiem jego SN PTT został rozwiązany. Przeszedł wtedy, jak wielu innych zawodników, do [[WKS Zakopane|CWKS]]<ref name=ski6 />. Zdobył potem drugi złoty medal MP w skokach<ref name=ski6 /><ref name=olimp />. W 1951 został wicemistrzem kraju w kombinacji, a rok później brązowym medalistą MP w skokach<ref name=mp />. W 1952 włączono go do polskiej ekipy olimpijskiej, która miała jechać na [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1952|igrzyska w Oslo]]. Tuż przed odjazdem pociągu do Norwegii, razem z trzema innymi zawodnikami został wycofany z imprezy ze względów politycznych<ref name=ski6 />. Później zwyciężył w konkursie skoków z międzynarodową obsadą na [[Worobiowy Gory|Wzgórzach Leninowskich]] w [[Moskwa|Moskwie]]. Wygrał też konkurs w [[Bańska Bystrzyca|Bańskiej Bystrzycy]]. W 1951 został wicemistrzem kraju w kombinacji, a rok później brązowym medalistą MP w skokach<ref name=mp />. W latach 1947-1954 Kula sześciokrotnie wygrywał konkursy skoków w [[Memoriał Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny|Memoriale Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny]]<ref name=olimp />. W latach 1953-1954 dwukrotnie zostawał wicemistrzem Polski w skokach<ref name=olimp /><ref name=mp />.

Skakał czynnie do 1960 roku. Po zakończeniu kariery sportowej zajął się modelarstwem, motoryzacją i, wędkarstwem i wędrówkami górskimi<ref name=ski6 />. Prowadził też warsztat narciarski. W 1962 oddałjako pierwszy oddał skok na przebudowanej [[Wielka Krokiew|Wielkiej Krokwi]]. Gdy Zakopane przygotowywało się do organizacji [[Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1962|MŚ]] [[Międzynarodowa Federacja Narciarska|FIS]] przyjechały do niego delegacje państw-uczestników zawodów. Podczas bankietu doszło do ostrej wymiany zdań na temat II wojny między Kulą a Bradlem, który był przwodniczącymprzewodniczącym austriackiej delegacji. Polak uderzył Austriaka w twarz<ref name=ski6 />. Do roku 1981 pełnił funkcję sędziego narciarskiego, był też trenerem. Za swoje wybitne zasługi dla narciarstwa polskiego został otrzymał tytuł [[Zasłużony Mistrz Sportu|Zasłużonego Mistrza Sportu]], Zasłużonego dla Ruchu Olimpijskiego, ponadto odznaczono go [[Order Odrodzenia Polski|Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski]], i [[Krzyż Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie|Krzyżem Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie]] (9 maja 1990)<ref name=ski6 />. Zmarł 6 kwietnia 1995. Został pochowany na [[Nowy Cmentarz w Zakopanem|Nowym Cmentarzu w Zakopanem]]<ref name=ski6 />.