Wikipedysta:Waćpan/brudnopis: Różnice pomiędzy wersjami

Chrystianizacja kraju nie przebiegała łatwo. Wraz z chrztem nową wiarę przyjęło najbliższe otoczenie Mieszka, ale ogół ludności długo jeszcze praktykował pogańskie obrzędy. O surowości we prowadzaniu chrześcijaństwa świadczy podana przez Thietmara informacja, iż Bolesław Chrobry za nieprzestrzeganie postu karał wybiciem zębów. Jest to dowodem na opór, jaki napotykało chrześcijaństwo na ziemiach polskich. Nie bez znaczenia może tu być fakt, że religia ta postrzegana była jako religia Niemców, z którymi w tym czasie toczono liczne walki.

Reakcja pogańska była też, obok wzrastającego ucisku fiskalnego, jednym z motywów powstania ludowego, które miało miejsce po śmierci [[Mieszko II|Mieszka II]]<ref>[[Jerzy Wyrozumski]], ''Historia Polski do roku 1505'', wyd. PWN, Warszawa 1986, str. 95, rozdz. IV, 12</ref><ref> [[Juliusz Bardach]], [[Bogusław Leśnodorski]], [[Michał Pietrzak]], ''Historia państwa i prawa polskiego'', Lexis Nexis, Warszawa 2005, str. 54</ref>. W tym czasie została zniszczona organizacja kościelna w Wielkopolsce, stąd jej odbudowa została przeprowadzona w oparciu o ośrodek krakowski. Część pogańskich zwyczajów została przejęta przez Kościół, inne, choć potępiane, praktykuje się do dziś (np. topienie Marzanny). Zaakceptowanie nowej wiary przez szersze kręgi nastąpiło najwcześniej w ciągu kilkudziesięciu lat<ref>[[Henryk Samsonowicz]], ''Historia Polski do roku 1795, WSiP 1976, str. 20</ref>, jednak nie oznaczało to jeszcze wyparcia zwyczajów i wierzeń rodzimych, których relikty obserwować możemy po dziś dzień.