W [[1915]] ukończył [[Cesarska Akademia Wojskowa|Cesarską Akademię Wojskową]] ze stopniem podporucznika. W latach [[1919]]-[[1922]] przebywał w [[Niemcy|Niemczech]] i [[Szwajcaria|Szwajcarii]] jako [[attaché]] wojskowy. Od [[1920]] związał się z [[Toseiha]] (Ugrupowaniem Kontroli), będącą obok [[KodohaKōdō-ha]] (Ugrupowaniem Cesarskiej Drogi) jedną z czołowych [[Nacjonalizm|nacjonalistycznych]] frakcji w armii. W latach [[1935]]-[[1937]] był dowódcą [[Kempeitai]], [[Japonia|japońskiej]] [[Żandarmeria|żandarmerii wojskowej]] w [[Armia Kwantuńska|Armii Kwantuńskiej]], stacjonującej na półwyspie [[Guandong]], a następnie został szefem jej [[sztab]]u. Nie brał czynnego udziału w próbie przewrotu wojskowego zwanego [[Incydent 26 lutego|incydentem 26 lutego]] [[1936]] roku. W [[1938]] otrzymał stanowisko wiceministra wojny. W latach [[1940]]-[[1941]] został mianowany ministrem wojny w drugim gabinecie księcia [[Fumimaro Konoe]]. W przeciwieństwie do polityki zagranicznej [[Fumimaro Konoe|Konoe]], Tōjō opowiadał się za wypowiedzeniem wojny [[Stany Zjednoczone|Stanom Zjednoczonym]]. Był za ścisłym sojuszem z [[Państwa Osi|Państwami Osi]] oraz za wspólnym zwalczaniem międzynarodowego [[komunizm]]u.
