Eksperyment Francka-Hertza: Różnice pomiędzy wersjami

Termicznie uwalniane elektrony z powierzchni katody trafiają w obszar pola elektrycznego, pod wpływem którego nabierają prędkości. W okolicach 4,9 [[elektronowolt|eV]] elektrony zaczynają być silnie ''de facto'' pochłaniane przez atomy rtęci, które emitują w zamian powolny elektron o przeciwnym niż poprzedni [[spin (fizyka)|spinie]]. Wyemitowany elektron nabiera przyspieszenia i tak dalej, aż nie dotrze do siatki poza którą występuje potencjał o przeciwnym zwrocie (hamujący). Jeżeli jednak elektrony pomimo napięcia hamującego dotrą w okolice katodyanody zostają wessane przez nią i mogą zostać zmierzone w postaci prądu anodowego. Uzyskuje się "zębiasty" przebieg prądu pochodzącego od elektronów zebranych z anody w zależności od wartości napięcia przyspieszającego. Przy napięciu przyspieszającym równym wielokrotności 4,9 V wartości prądu anodowego osiąga w funkcji napięcia [[ekstremum|lokalne minima]], co dowodzi postulatu o kwantowaniu [[poziom energetyczny|poziomów energetycznych]].

Napięcie (4,9 V) [[stan wzbudzony|wzbudzenia]] atomów rtęci odpowiada przejściom ze [[stan kwantowy|stanu]] singletowego do trypnetowegotrypletowego. Zgodnie z zachowaniem spinu musi dojść do wymiany elektronu o takim samym spinie jak wypadkowy spin atomu. Przejście to jest [[metastabilność|metastabilne]], gdyż bez ponownej wymiany elektronu na z przeciwnym spinem, stan staje się stanem trypletowym o najniższej energii.