Otto Stern: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
EmausBot (dyskusja | edycje)
m r2.6.4) (robot dodaje be:Ота Штэрн
Privatdozent --> Privatdozent
Linia 27:
Po ukończeniu szkoły podstawowej Stern kontynuował naukę w gimnazjum Jana we Wrocławiu, a następnie podjął studia uniwersyteckie we [[Freiburg]]u, [[Monachium]] i Wrocławiu. Tytuł doktora [[chemia fizyczna|chemii fizycznej]] uzyskał na [[Uniwersytet Wrocławski|Uniwersytecie Wrocławskim]]. Jego rozprawa doktorska w zakresie ciśnienia osmotycznego dwutlenku węgla w stężonych roztworach miała charakter zarówno praktyczny jak też i teoretyczny. W przyszłości ustaliła jego działalność badawczą, dzięki której sam siebie określił jako teoretyka doświadczalnego.
 
W tym samym roku poszedł za [[Albert Einstein|Albertem Einsteinem]] na [[Uniwersytet Praski]], a następnie w [[1913]] – na Politechnikę w [[Zurych]]u. W Szwajcarii zawarł znajomość z takimi wybitnymi fizykami jak [[Ehrefest]] i [[Max von Laue|Laue]]. W tym czasie jego finansowa niezależność pozwoliła mu obrać miejsce pracy bez oglądania się na osiąganie większych korzyści materialnych. W [[1913]] r. otrzymał w Wyższej Szkole Technicznej w Zurychu "[[''venia legendi]]"'', czyli prawo prowadzenia własnych odczytów. Stał się tym samym tzw. "''[[Privatdozent"]]'', co uprawniało go do prowadzenia wykładów na uniwersytetach jednak bez prawa do wynagrodzenia za przeprowadzane wykłady. W latach pierwszej wojny światowej od sierpnia [[1914]] r. do zakończenia, służył w armii pruskiej jako żołnierz szeregowy w różnych jednostkach technicznych. Po klęsce Prus powrócił do Frankfurtu, gdzie nadal poświęcał się pracy naukowej. Habilitował się we [[Frankfurt nad Menem|Frankfurcie]] w [[1915]]. Od [[1919]] współpracował z [[Max Born|Maxem Bornem]].
W [[1921]] r. Stern otrzymał stanowisko profesora fizyki teoretycznej na Uniwersytecie w [[Rostock]]u. Tutaj dołączył do swego przyjaciela [[Max Volmer|Maxa Volmera]]. Pobyt w Rostocku pozwolił mu na poszerzenie swych horyzontów myślowych i na zawarcie nowych znajomości. Nie trwał on jednak długo. W [[1923]] objął stanowisko dyrektora w nowo powstałym Instytucie Chemii Fizycznej na Uniwersytecie w [[Hamburg]]u. Z powodu swojego częściowego pochodzenia żydowskiego po dojściu Hitlera do władzy w [[1933]] wyemigrował do [[Stany Zjednoczone|USA]]. Do [[1945]] roku był profesorem na [[Carnegie Institute of Technology]] w [[Pittsburgh]]u. Tam też przystąpił do budowy laboratorium molekularnego, choć ze względu na trudności gospodarcze nie był w stanie rozbudować swej pracowni do tego poziomu jaką posiadał w Hamburgu. Następnie już jako ''[[professor emeritus]]'' osiadł na [[Uniwersytet Kalifornijski|Uniwersytecie Kalifornijskim]] w [[Berkeley (Kalifornia)|Berkeley]]. Sporadycznie utrzymywał kontakty z miejscowymi fizykami, lecz unikał już publicznych wystąpień. Do końca swego życia Otto Stern pozostał kawalerem.