Abdülhamid I: Różnice pomiędzy wersjami

Abdulhamid I był 27 sułtanem [[Imperium osmańskie]]go. Większość swojego życia spędził w uwięzieniu (co nakazywała tradycja dynastyczna dla uniknięcia wojen domowych). Czas ten wykorzystał jednak na naukę pobieraną u swojej matki- Rabii. Od niej nauczył się historii i kaligrafii.

Po wstąpieniu na tron w [[1774]] "oddziedziczył" po bracie Mustafie III [[V wojna rosyjsko-turecka|wojnę]] z Rosją, której losów nie zdołał już odwrócić i po klęsce w [[Bitwa pod Kozłudżą|bitwie pod Kozłudżą]] oraz niepowodzeniu pod [[Bitwa morska pod Kerczem|Kerczem]] został zmuszony do podpisania bardzo niekorzystnego [[Traktat w Küczük Kajnardży|traktatu pokojowego]].

Jak na ironię jednak, sułtan-pacyfista w następnych latach musiał toczyć kolejne walki. Najpierw Abdulhamid I zdołał się rozprawić z drobnymi buntami w [[Syria|Syrii]] i [[Morea|Morei]]. Nie zdołał się jednak pogodzić z utratą zwierzchności nad [[Chanat Krymski|Krymem]] (jedno z postanowień pokojowych z 1774 roku). Skutkiem tego w [[1787]] roku wybuchła nowa [[VI wojna rosyjsko-turecka|wojna]] z Rosją, a następnie Austrią jako rosyjską sojuszniczką. Pomimo, że [[Królestwo Prus|Prusy]] i [[Szwecja]] formalnie wystąpiły w tych konfliktach po stronie Turków, to jednak żadnego wsparcia militarnego sułtanowi nie udzieliły. W trakcie wojny Turcy stracili na rzecz Rosji ważne miasto- [[Oczaków]], którego cała ludność została przez Rosjan zmasakrowana.

** synowie: [[Mustafa IV]]- sułtan [[1807]]-[[1808]], [[Mahmud II]]- sułtan [[1808]]-[[1839]], Murad, Nusret, Mehmed, Ahmed i Suleyman;