Mikroskop dwufotonowy: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m int. |
m lit. |
||
Linia 9:
Najczęściej używane [[fluorofor]]y mają widma wzbudzenia w zakresie 400-500 [[nano|n]][[metr|m]], gdy laser w mikroskopii dwufotonwej ma zakres 700-1000 nm (podczerwień). Jeśli fluorofor zaabsorbuje jednocześnie dwa takie fotony o obniżonej energii, dostanie jej wystarczająco, by zostać wzbudzonym do wyższego [[Stan wzbudzony|stanu energetycznego]]. Wracając do [[Stan stacjonarny|stanu podstawowego]], wyemituje już pojedynczy foton o odpowiedniej energii, zależnie od typu fluoroforu (zwykle w [[Światło widzialne|zakresie widzialnym]]).
Prawdopodobieństwo wzbudzenia fluoroforu przez dwa różne fotony jest niskie i zależne od kwadratu natężenia wiązki wzbudzającej. Jednak zapewnia to, że wzbudzenie nastąpi tylko w punkcie ogniskowania wiązek. Za pomocą zwierciadła skanującego można przesuwać punkt ogniskowania po płaszczyźnie ogniskowania i w ten sposób skanować daną płaszczyznę próbki. Przesuwając punkt ogniskowania w górę i w dół, możemy także skanować trzeci wymiar. Dużą zaletą systemu dwufotonowego jest to, że używane do wzbudzania [[światło]] podczerwone nie ulega rozpraszaniu tak silnie jak krótsze fale, co podnosi [[zdolność rozdzielcza|rozdzielczość]] obrazowania. Ponadto ma ono lepszą zdolność do penetracji próbki (z drugiej strony
== Bibliografia ==
|