Wiek sprawny: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Usunięto kategorię "Historia polskiego prawa prywatnego"; Dodano kategorię "Prawo prywatne Polski przedrozbiorowej" za pomocą HotCat |
Kargul1965 (dyskusja | edycje) drobne |
||
Linia 1:
'''Wiek sprawny''' (także ''lata sprawne'') – wiek, w którym w średniowiecznym polskim [[prawo zwyczajowe|prawie zwyczajowym]] osiągano pełną [[zdolność do czynności prawnych]]. Zdaniem historyków wiek ten osiągano z chwilą ukończenia dwunastego (dla dziewcząt) lub piętnastego (dla chłopców) roku życia.
Osoba w tym wieku mogła samodzielnie zawrzeć ważny [[małżeństwo|związek małżeński]], [[testament|testować]] czy uczestniczyć w obrocie handlowym. Młody pretendent do tronu mógł z chwilą osiągnięcia
Według [[Prawo kanoniczne|prawa kanonicznego]] za wiek sprawny do zawarcia małżeństwa uważano 12 rok życia, ale możliwość zajścia w ciążę przed 15 rokiem życia była stosunkowo niewielka. Jedynie Jadwiga, córka [[Jan II Szalony|Jana II żagańskiego]], urodziła zdrowe dziecko nie mając jeszcze 13 lat. W [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Koronie]] od drugiej połowy XVI wieku za wiek sprawny uważano 15 rok życia dla chłopców i 12 lat dla dziewcząt.
|