Rainey Bethea: Różnice pomiędzy wersjami

'''Rainey Bethea''' (ur. 1909<ref group="uwaga" name="jeden">Data urodzin Bethea nie została jednoznacznie udowodniowa. Sam podawał rózne dane, od 1909 do 1913 roku. W jego więziennej kartotece widnieje data 16 października 1909 roku, ale daty tej nie można być pewnym. Na akcie zgonu pole to pozostawiono puste. W spisie publicznym z 1910 oku widnieje „Rainey Bethea”, wiek 5, przybrany syn Stransa Bethea i syn Beluah Bethea. Podobnie, w spisie z 1920 roku widnieje wpis o Rainey'u Bethea Jr., wiek 11.</ref>, zm. 14 sierpnia 1936) – ostatnia osoba publicznie poddana [[Kara śmierci w Stanach Zjednoczonych|karze śmierci w USA]]<ref name="policyjni">{{Cytuj stronę | nazwisko = | imię = | tytuł = 20-tysięczny piknik na publicznej egzekucji | url = http://policyjni.gazeta.pl/Policyjni/1,91152,10112949,20_tysieczny_piknik_na_publicznej_egzekucji.html | opublikowany = 20111-08-13 | data = | data dostępu = 2011-08-14 | język = pl}}</ref><ref name="Des">{{Cytuj stronę | nazwisko = Barrouquere | imię = Brett | tytuł = After 75 years, last public hanging haunts city | url = http://hosted.ap.org/dynamic/stories/U/US_LAST_PUBLIC_EXECUTION?SITE=IADES&SECTION=HOME&TEMPLATE=DEFAULT | opublikowany = 2011-08-11 | data = | data dostępu = 2011-08-16 | język = en}}

[[Afroamerykanin]] Bethea przyznał się do winy i został skazany za [[gwałt]] na 70-letniej, białej kobiecie, Lischii Edwards. Został publicznie powieszony w [[Owensboro]], [[Kentucky]]. Na egzekucji obecnych było około 20 tysięcy osób. Wielkie zainteresowanie zostało wywołane faktem, że [[kat]]em miała być kobieta (do czego w końcu nie doszło). Błędy popełnione podczas egzekucji i cyrk medialny, który wywiązał się wokół tego wydarzenia sprawił, że władze postanowiły nie wykonywać więcej kary śmierci publicznie<ref name="policyjni">{{Cytuj stronę | nazwisko = | imię = | tytuł = 20-tysięczny piknik na publicznej egzekucji | url = http://policyjni.gazeta.pl/Policyjni/1,91152,10112949,20_tysieczny_piknik_na_publicznej_egzekucji.html | opublikowany = 20111-08-13 | data = | data dostępu = 2011-08-14 | język = pl}}</ref><ref name="Des">{{Cytuj stronę | nazwisko = Barrouquere | imię = Brett | tytuł = After 75 years, last public hanging haunts city | url = http://hosted.ap.org/dynamic/stories/U/US_LAST_PUBLIC_EXECUTION?SITE=IADES&SECTION=HOME&TEMPLATE=DEFAULT | opublikowany = 2011-08-11 | data = | data dostępu = 2011-08-16 | język = en}}

Bethea urodził się w [[Roanoke (Wirginia)|Roanoke]] w stanie [[Wirginia|Virginia]]. Jego matka zmarła, gdy miał 10 lat; ojciec osierocił go w wieku 17 lat. Niewiele wiadomo o jego życiu zanim przybył do Owensboro. W 1933 roku rozpoczął pracę u rodziny Rutherfordów, zamieszkawszy jednocześnie w ich piwnicy. Po roku przeniósł się do wynajmowanego pokoju, uczęszczał do kościoła Baptystów. Był notowany, gdy w 1935 roku otrzymał karę 20-stu dolarów za zakłócanie porządku publicznego. Latem tego samego roku przyłapano go na kradzieży galanterii z lokalnego sklepu. Wartość łupu przekroczyła 25 dolarów; skazano go za to na rok pozbawienia wolności w stanowym więzieniu w Eddyville. Zwolniono go 1 grudnia tego samego roku<ref name="policyjni" /><ref name="Des" /><ref name="findagrave" /><ref name="cj" />.

Po powrocie do Odensboro dalej pracował jako robotnik. W niecały miesiąc po zwolnieniu z więzienia ponownie został złapany na włamaniu i kradzieży. Do zarzutów dodano także pijaństwo i naruszanie porządku publicznego. Nie był w stanie zapłacić stu dolarów grzywny; sąd ponownie osadził go w więzieniu, tym razem w Daviess County. Spędził tam cztery miesiące<ref name="policyjni" /><ref name="Des" /><ref name="findagrave" /><ref name="cj" />.

Wczesnym rankiem w niedzielę 7 czerwca 1936 roku pijany Rainey Bethea włamał się do domu Lischii Edwards. Dostał się do środka przez okno, najpierw wchodząc na dach, jednocześnie budząc starszą kobietę. Udusił i brutalnie zgwałcił staruszkę. Gdy straciła przytomność, przeszukał pokój znajdując kilka wartościowych pierścieni. Zdjął własny, czarny pierścień, który nałożono mu w więzieniu, i włożył odnalezioną biżuterię. W skutek własnego gapiostwa pozostawił czarny pierścień na miejscu zbrodni. Pozostałe kosztowności schował w pobliskiej stodole<ref name="policyjni" /><ref name="Des" /><ref name="findagrave" /><ref name="cj" />.

Zbrodnię odkryli sąsiedzi Lischii Edwards, rodzina Smithów, która mieszkała piętro niżej. Następnego dnia, zaniepokojeni jej nieobecnością, postanowili zajrzeć do jej mieszkania. Zamek był jednak zablokowany od środka. Kolejny sąsiad, Robert Richardson, próbował dostać się do środka używając wytrycha. W końcu jednak, użyto drabiny, po której pan Smith dostał się do środka przez [[rygiel]] nad drzwiami, odkrywszy zbrodnię. Smithowie powiadomili lokalnego lekarza, który stwierdził zgon kobiety i sprowadził miejscowego [[koroner]]a, Delberta Greena. W pokoju panował względny porządek, ale pełno było w nim błota. Green odnalazł także celuloidowy pierścień więzienny należący do Rainey'a Bethea<ref name="policyjni" /><ref name="Des" /><ref name="findagrave" /><ref name="cj" />.

Tego samego dnia Bethea znalazł się na liście podejrzanych; kilkoro z mieszkańców Owensboro widziało go wcześniej z czarnym pierścieniem. Z racji jego kryminalnej przeszłości policja była w posiadaniu jego odcisków palców. Porównano je z tymi odnalezionymi na miejscu; okazało się, że Bethea przebywał na miejscu zbrodni. Policja rozpoczęła jego poszukiwania<ref name="policyjni" /><ref name="Des" /><ref name="findagrave" /><ref name="cj" />.

W środę, 10 czerwca, jeden z pracowników banku zauważył Betheę leżącego w krzakach nieopodobal placówki. Wymienił z nim kilka słów i powiadomił swojego przełożonego, prosząc, aby ten zawiadomił policję. Bethea w tym czasie zniknął. Popołudniu tego samego dnia ponownie zjawił się nad rzeką, chcąc przekroczyć ją barką. Policjanci zatrzymali go i przepytali, zaprzeczył jednak swojej tożsamości, twierdząc, że nazywa się James Smith. Policjanci, obawiając się linczu w przypadku ujawnienia, zabrali go dyskretnie na posterunek, gdzie został zidentyfikowany po charakterystycznej bliźnie na głowie<ref name="policyjni" /><ref name="Des" /><ref name="findagrave" /><ref name="cj" />.

Obawiając się linczu sędzia nakazał szeryfowi przetransportowanie więźnia do ośrodka penitencjarnego hrabstwa Jefferson w Louisville. Podczas transportu Bethea przyznał się do zarzucanych mu czynów, żałował także, że zapomniał zabrać z miejsca zbrodni pierścienia. Zeznania te potwierdził w więzieniu w obecności dziennikarza Courier-Journal, George'a H. Kopera. 12 czerwca, podczas trzeciego przesłuchania, wskazał miejsce, gdzie ukrył skradzioną biżuterię<ref name="policyjni" /><ref name="Des" /><ref name="findagrave" /><ref name="cj" />.

Prokurat zdecydował sie oskarżyć Bethea tylko o gwałt. Gdyby został skazany za morderstwo i kradzież, groziła mu śmierć na krześle elektrycznym w więzieniu w Eddyville; jednak, oskarżenie o gwałt umożliwiało publiczną egzekucję w mieście, w którym dokonano tego czynu. Aby uniknąć dylematu, w jaki sposób powinno się uśmiercić skazańca, prokurator zdecydował oskarżyć go tylko o jeden z popełnionych czynów. Bethea nigdy nie był sądzony za morderstwo, kradzież ani włamanie<ref name="policyjni" /><ref name="Des" /><ref name="findagrave" /><ref name="cj" />.

W czasie procesu przesłuchano 21 świadków, ale żaden z nich nie był powołany przez obronę; Bethea przyznał się do winy na początku procesu. Ława przysięgłych skazała go w zaledwie cztery i pół minuty. Prawnicy Bethei próbowali zmusić sąd do ponownego rozpatrzenia sprawy i przeniesienia procesu; odrzucono także ich apelację. Po procesie Bethea stwierdził, że nie chciał przyznać się do winy, ale zmusili go do tego jego pierwsi prawnicy<ref name="policyjni" /><ref name="Des" /><ref name="findagrave" /><ref name="cj" />.

Egzekucja zyskała rozgłos, gdyż osobą mającą wykonać wyrok – [[szeryf]] hrabstwa Daviess – była kobieta, Florence Thompson, wdowa po poprzednim szeryfie. Otrzymała ona jednak propozycję od Arthura L. Hasha, byłego policjanta z Louisville, który zaoferował że sam, nieodpłatnie, wykona wyrok za panią szeryf. Jedynym jego warunkiem było pozostanie anonimowym. Thompson otrzymała także list od Chief Deputy United States Marshall dystryktu Indiana, który polecił jej usługi G. Phill Hanny, farmera z Epworth w stanie Indiana, który zajmował się także asystowaniem przy wyrokach śmierci; byłaby to jego 70-ta egzekucja. Hanna nigdy osobiście nie wykonywał wyroków, był jedynie konsultantem. Hanna zainteresował się egzekucjami po tym, jak był świadkiem spartaczonej egzekucji Freda Behme w McLeansboro w stanie Illinois<ref name="policyjni" /><ref name="Des" /><ref name="findagrave" /><ref name="cj" />.

Wedle szacunków, na miejscu egzekucji zgromadziło się około 20 tysięcy ludzi. Hash, wykonujący wyrok, przyjechał na miejsce w białym garniturze i kapeluszu panama. Do tego czasu nikt nie wiedział, że wyroku nie będzie wykonywała kobieta. Hanna przyprowadził skazańca na miejsce kaźni, założył węzeł i dał znak Hashowi, aby pociągnął linkę. Hash był jednak pijany; zrobił to dopiero po krzykach Hanny. Betheę pochowano na cmentarzu Elmwood w Owensboro{{r|policyjni|Des|findagrave|cj}}.

Wiele gazet, wydając znaczne sumy na relację z pierwszej egzekucji przeprowadzanej przez kobietę, było zawiedzionych. Całą egzekucję opisywano jako „piknik” i „rzymskie wakacje”. Czasopisma przekazały jednak wiele kłamstw, w tym informację że szeryf Thomspon zemdlała podczas egzekucji{{r|policyjni|Des|findagrave|cj}}.

[[Kentucky General Assembly]] zebrało się na dodatkowej sesji, nie było jednak w stanie podjąć żadnej decyzji dotyczącej publicznych egzekucji aż do kolejnego zebrania w 1938 roku. W międzyczasie dwóch mężczyzn powieszono za gwałt, umożliwiając publiczną egzekucję. Oba wyroki zostały jednak wykonane dyskretnie. Nowe prawo zabraniające publicznych egzekucji zostało podpisane przez gubernatora Kentucky 12 marca 1938 roku. Weszło w życie 30 maja 1938 roku{{r|policyjni|Des|findagrave|cj}}.