'''Katastrofizm''' – [[dekadentyzm|dekadencka]] postawa wyrażająca przeświadczenie o nieuniknionej, gwałtownej zagładzie obecnej formy świata i cywilizacji, całkowite zatracenie wartości, które stoją u podstaw człowieczeństwa, przejawiające się w literaturze i sztuce [[Młoda Polska (sztuka)|fin de sieclesiėcle'u]](fran. czyt. fin de sieklu), [[Dwudziestolecie międzywojenne na świecie|dwudziestolecia międzywojennego]], okresu [[II wojna światowa|II wojny światowej]], a także powojennego. Nawiązuje do wizyjnej liryki [[romantyzm|romantycznej]], ukazując obrazy zbliżającej się zagłady świata. Polski katastrofizm jest silnie związany z historią, wyraźny w twórczości [[Józef Czechowicz|Czechowicza]], [[Władysław Sebyła|Sebyły]], wczesnych wierszy [[Czesław Miłosz|Miłosza]], [[Jerzy Zagórski|Zagórskiego]] i poetów [[pokolenie kolumbów|generacji wojennej]], m.in.: [[Krzysztof Kamil Baczyński]], [[Tadeusz Gajcy]], [[Tadeusz Różewicz]]. Wydarzenia w polskiej poezji (m.in. [[Żagary]]) określane są mianem ''apokalipsy przeczuwanej''. Pewne akcenty katastroficzne można odnaleźć także u [[Stanisław Ignacy Witkiewicz|Witkacego]] i nawet w czystym romantyzmie np. u [[Zygmunt Krasiński|Krasińskiego]].
