Rainey Bethea: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m dr red |
drobne redakcyjne, ort., int. |
||
Linia 5:
== Życiorys ==
Bethea urodził się w [[Roanoke (Wirginia)|Roanoke]] w stanie [[Wirginia|Virginia]]. Jego matka zmarła, gdy miał 10 lat; ojciec osierocił go w wieku 17 lat. Niewiele wiadomo o jego życiu zanim przybył do Owensboro. W 1933 roku rozpoczął pracę u rodziny Rutherfordów, zamieszkawszy jednocześnie w ich piwnicy. Po roku przeniósł się do wynajmowanego pokoju, uczęszczał do kościoła Baptystów. Był notowany,
Po powrocie do Odensboro dalej pracował jako robotnik. W niecały miesiąc po zwolnieniu z więzienia ponownie został złapany na włamaniu i kradzieży. Do zarzutów dodano także pijaństwo i naruszanie porządku publicznego. Nie był w stanie zapłacić stu dolarów grzywny; sąd ponownie osadził go w więzieniu, tym razem w Daviess County. Spędził tam cztery miesiące.
Linia 12:
Wczesnym rankiem w niedzielę 7 czerwca 1936 roku pijany Rainey Bethea włamał się do domu Lischii Edwards. Dostał się do środka przez okno, najpierw wchodząc na dach, jednocześnie budząc starszą kobietę. Udusił i brutalnie zgwałcił staruszkę. Gdy straciła przytomność, przeszukał pokój znajdując kilka wartościowych pierścieni. Zdjął własny, czarny pierścień, który nałożono mu w więzieniu, i włożył odnalezioną biżuterię. W skutek własnego gapiostwa pozostawił czarny pierścień na miejscu zbrodni. Pozostałe kosztowności schował w pobliskiej stodole.
Zbrodnię odkryli sąsiedzi Lischii Edwards, rodzina Smithów
Tego samego dnia Bethea znalazł się na liście podejrzanych; kilkoro z mieszkańców Owensboro widziało go wcześniej z czarnym pierścieniem. Z racji jego kryminalnej przeszłości policja była w posiadaniu jego odcisków palców. Porównano je z tymi odnalezionymi na miejscu; okazało się, że Bethea przebywał na miejscu zbrodni. Policja rozpoczęła jego poszukiwania.
== Proces ==
Obawiając się linczu sędzia nakazał szeryfowi przetransportowanie więźnia do ośrodka penitencjarnego hrabstwa Jefferson w Louisville. Podczas transportu Bethea przyznał się do zarzucanych mu czynów, żałował także
Prokurat zdecydował sie oskarżyć
W czasie procesu przesłuchano 21 świadków, ale żaden z nich nie był powołany przez obronę; Bethea przyznał się do winy na początku procesu. Ława przysięgłych skazała go w zaledwie cztery i pół minuty. Prawnicy Bethei próbowali
== Egzekucja ==
Egzekucja zyskała rozgłos, gdyż osobą mającą wykonać wyrok – [[szeryf]] hrabstwa Daviess – była kobieta, Florence Thompson, wdowa po poprzednim szeryfie. Otrzymała ona jednak propozycję od Arthura L. Hasha, byłego policjanta z Louisville, który zaoferował że sam, nieodpłatnie, wykona wyrok za panią szeryf. Jedynym jego warunkiem było pozostanie anonimowym. Thompson otrzymała także list od Chief Deputy United States Marshall dystryktu Indiana, który polecił jej usługi G. Phill Hanny, farmera z Epworth w stanie Indiana, który zajmował się także asystowaniem przy wyrokach śmierci; byłaby to jego 70
W dniu egzekucji, jako ostatni posiłek przysługujący skazanemu, Rainey Bethea zjadł pieczonego kurczaka, kotlet schabowy, [[purée|ziemniaki purée]], ogórki kiszone, chleb kukurydziany, ciasto cytrynowe i lody<ref name="policyjni" />.
|