Opera buffa: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Bibliografia: drobne redakcyjne |
|||
Linia 1:
{{Opera}}
'''Opera buffa''', lub inaczej '''opera komiczna''' to jeden z dwóch podstawowych gatunków [[
Powstała w [[Neapol]]u, w pierwszej połowie [[XVIII wiek]]u. Nazwa pochodzi od włoskiego ''buffone'' - błazen. Do powstania tej formy doprowadziło usamodzielnienie się [[intermezzo|intermediów]], które początkowo grane były po to, aby zapełnić przerwy pomiędzy aktami włoskiej opery seria.
Były to pierwotnie sceny o niewybrednej akcji, złożone z [[dialog (literatura)|
Na skutek popularności ''La serva padrona'' intermedia zmieniły status z wesołego przerywnika muzycznego na odrębny gatunek muzyczny. Wystawienie jej w roku 1752 w Paryżu wywołało spór pomiędzy ''buffonistami'' - zwolennikami muzyki włoskiej, a antybuffonistami, opowiadającymi się za sztywną i dostojną operą [[Jean-Baptiste Lully|Lully'ego]] i [[Jean-Philippe Rameau|Rameau]].
Zwolennikiem opery buffa był między innymi [[Jean-Jacques Rousseau]], który zainicjował francuską operę komiczną (''bouffe''), wystawiając swój własny utwór tego rodzaju - ''Le devin du village'' ("Wiejski filozof"). Odtąd Francja przyswoiła sobie formę opery komicznej i wkrótce prześcignęła na tym polu Włochów. Niezrównanymi twórcami tej formy we Francji byli: N. Dalayrac, N. Isouard, F. A. Boieldieu, D. Auber i A. Adam. We Włoszech w wieku XVIII tworzyli ją G. Paisiello, P. Guglielmi i D. Cimarosa, którego opery buffa uważane są za zapowiedź romantycznego [[bel canto|belcanta]]. Za szczyt osiągnięć w dziedzinie opery komicznej uznać można ''[[Wesele Figara (
== Bibliografia ==
Linia 15:
# Józef Władysław Reiss: Mała encyklopedia muzyki. Pod red. Stefana Śledzińskiego. PWN, Warszawa 1960
{{Bibliografia stop}}
[[Kategoria:Formy sceniczne]]
|