Izotopy promieniotwórcze: Różnice pomiędzy wersjami

W [[biochemia|biochemii]] stosuje się często izotopy jako znaczniki. Wprowadza się je celowo do [[cząsteczka|cząsteczek chemicznych]], a następnie tak "oznakowane" cząsteczki wprowadza się do [[organizm]]u po czym dzięki [[detekcja|detekcji]] emitowanego przez nie promieniowania gamma śledzi się ich rozmieszczenie oraz obecność w różnych związkach pośrednich. Umożliwia to badanie mechanizmów reakcji chemicznych oraz szlaków [[metabolizm|metabolicznych]] w [[organizm]]ie. Najczęściej stosowanymi do tych celów izotopami są: [[węgiel-14|węgla]] ¹⁴C i ¹⁵N. Ta sama metoda pozwala śledzić rolę i obieg mikroelementów w organizmach.

W badaniach środowiska naturalnego wykorzystują izotopy promieniotwórcze poprzez dodawanie ich śladowych ilości do emitowanych zanieczyszczeń. Dzięki temu można określić zasięg, rozprzestrzenianie i koncentrację odpadów od danego punktu emisyjnego. Jest możliwe także określanie kierunków przepływu powierzchniowych prądów wodnych, pomiary wód pochodzących z opadów deszczu i śniegu oraz prędkości i szlaki przepływ np. podziemnych rzek i innych ciągów wodnych.

 

=== Medycyna ===