Gílson Nunes: Różnice pomiędzy wersjami

Zaraz po zakończeniu kariery piłkarskiej Gílson Nunes został trenerem. W latach 1979-1981 był asystentem trenera w [[Vasco da Gama Rio de Janeiro]]. W latach 1981-1983 trenował w [[Zjednoczone Emiraty Arabskie|Zjednoczonych Emiratach Arabskich]] klub [[Al-Wasl Dubaj]]. Z Al-Wasl dwkurotnie zdobył [[UAE Football League|mistrzostwo ZEA]] w 1982 i 1983. W 1983 prowadził olimpijską reprezentację Brazylii, z którą zdobył brązowy medal [[Igrzyska panamerykańskie|Igrzysk Panamerykańskich]]. W 1984 prowadził [[América Rio de Janeiro|Amérikę Rio de Janeiro]]. W Américe [[29 stycznia]] [[1984]] w wygranym 2-1 meczu [[Cruzeiro Esporte Clube|Cruzeiro Belo Horizonte]] Gílson Nunes zadebiutował w I lidze brazylijskiej<ref>http://futpedia.globo.com/campeonatos/campeonato-brasileiro/1984/01/29/cruzeiro-1-x-2-america-rj Debiut trenerski</ref>.

 

 

W drugiej połowie lat 90. Gílson Nunes trenował [[Juventude Caxias do Sul]], [[Goiás Goiânia|Goiás]] i [[Botafogo Rio de Janeiro]]. Z Botafogo wygrał [[Torneio Rio-São Paulo]] w 1998. W 2000 był selekcjonerem [[Reprezentacja Kostaryki w piłce nożnej|reprezentacji Kostaryki]]. W 2002 był trenerem [[Portuguesa São Paulo|Portuguesy São Paulo]]. W Portuguesie [[17 listopada]] [[2002]] w przegranym 2-4 meczu z Bahią Gílson Nunes po raz ostatni prowadził drużynę w I lidze<ref>http://futpedia.globo.com/campeonatos/campeonato-brasileiro/2002/11/17/portuguesa-2-x-4-bahia Ostatni mecz w lidze (trener)</ref>. Z ławką trenerską pożegnał się we Fluminense w 2003.