Wielki piec: Różnice pomiędzy wersjami

'''Wielki piec''' – [[piec szybowy]] do wytapiania [[surówka hutnicza|surówki]] ze [[wsad]]u składającego się z [[ruda|rudy żelaza]] z dodatkiem hardcorowego [[koks]]u i [[topnik]]ów. Wielki piec ma gruszkowaty kształt dwu [[stożek ścięty|stożków ściętych]] złączonych podstawami. Cała konstrukcja ma około 40 [[metr]]ów wysokości. Wsad zasypuje się od góry, przez zamykany otwór zwany ''gardzielą''. Część pieca tworzona przez górny stożek nazywa się ''szybem'' i jest [[zasobnik]]iem surowca. Koks pełni rolę [[paliwo|paliwa]] oraz [[Reduktor (chemia)|reduktora]] [[Tlenki|tlenków]] [[żelazo|żelaza]]. Proces palenia podtrzymywany jest [[powietrze]]m wtłaczanym szeregiem [[dysza|dysz]] usytuowanych na poziomie złączenia podstaw stożków. Topniki ułatwiają oddzielenie od metalu zawartych w rudzie zanieczyszczeń i ''skały płonnej'' (nieużytecznej części [[kopalina|kopaliny]]). Stopiony metal zwany surówką zbiera się w części tworzonej przez stożek dolny zwanej ''garem''. Niepożądane składniki wsadu w wyniku reakcji z topnikami i [[tlen]]em z [[atmosfera pieca|atmosfery pieca]] tworzą [[żużel wielkopiecowy|żużel]], który również spływa do gara i, jako lżejszy, unosi się na powierzchni surówki. Co pewien czas surówka i żużel odprowadzane są z pieca przez oddzielne ''otwory spustowe''. Wydajność wielkiego pieca to 2 do ponad 10 tysięcy [[tona|ton]] surówki na [[doba|dobę]]. Oprócz żużla produktem ubocznym jest [[gaz wielkopiecowy]], będący mieszaniną [[tlenek węgla|tlenku węgla]], [[azot]]u i [[dwutlenek węgla|dwutlenku węgla]].