Prowincja Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny Zakonu Braci Mniejszych w Katowicach: Różnice pomiędzy wersjami

Prowincja, pod początkową nazwą [[Franciszkanie reformaci|Niepokalanego Poczęcia NMP w Prusach i w Wielkim Księstwie Poznańskim]], została erygowana 12 maja 1855 r. dekretem ''In regimine universi Ordinis'' generała Zakonu o. [[Venanzio Metildi de Celano|Wenantego z Celano]]. Prowincję tworzyli bracia wywodzący się ze skasowanych wcześniej reformackich prowincji w Wielkopolsce i w Prusach. Licząca w momencie powstania 33 zakonników prowincja skupiała się początkowo w czterech klasztorach: [[Klasztor franciszkanów w Łąkach Bratiańskich|Łąki Bratiańskie]] i [[Klasztor Franciszkanów w Wejherowie|Wejherowo]] w diecezji chełmińskiej oraz [[Klasztor Franciszkanów w Miejskiej Górce|Miejska Górka]] i [[Kościół Bożego Ciała w Poznaniu|Poznań-Boże Ciało]] w archidiecezji poznańskiej. Niebawem przyjęto następne klasztory w diecezji chełmińskiej: [[Klasztor franciszkanówbenedyktynek w Bysławku#Konwent franciszkanów (1857-1875)|Bysławek]]<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.lubiewo.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=430&Itemid=314| tytuł = Historia Klasztoru w Bysławku| data dostępu = 2011-10-05| autor = | opublikowany = www.lubiewo.pl| praca = | data = 2006-12-18| język = }}</ref> i [[Klasztor w Zamartem|Zamarte]] oraz w archidiecezji poznańskiej: [[Klasztor Franciszkanów w Osiecznej|Osieczna]] i [[Klasztor Franciszkanów we Wronkach|Wronki]]. Siedziba prowincjała mieściła się początkowo w Miejskiej Górce a następnie w Łąkach Bratiańskich. Nowicjat zaś umieszczono w Wejherowie. Prowincja od początku posiadała też własne studium seminaryjne: kurs filozoficzny w Miejskiej Górce i teologiczny w Łąkach Bratiańskich<ref name="KrzemKub" />.

Pomyślny rozwój prowincji (w 1873 r. liczyła już 112 zakonników) został przerwany pruską ustawą z 31 maja 1875 r. o zniesieniu zakonów. Większość klasztorów prowincja utraciła a wielu braci udało się wówczas do Stanów Zjednoczonych, gdzie później dali początek [[Prowincja franciszkanów w Pułaski|nowej prowincji]] a także do [[Francja|Francji]], do [[Konstantynopol]]a i do [[Ziemia Święta|Ziemi Świętej]]. Ówczesny prowincjał, o. [[Rogeriusz Binkowski]] nadal pełnił swój urząd przenosząc się z czasem do Nowego Miasta Lubawskiego, skąd kierował rozproszoną prowincją. W 1890 r. zastąpił go o. [[Anastazy Szpręga]] w randze komisarza prowincjalnego, rezydujący w Miejskiej Górce i w [[Klasztor Franciszkanów w Osiecznej|Osiecznej]]. Po jego śmierci w 1911 r. urząd ten przez dwa lata nie był obsadzony a następnie z polecenia władz generalnych do 1923 r. funkcję tę pełnili prowincjałowie galicyjscy<ref>{{cytuj pismo |nazwisko = |imię = |autor link = |tytuł = Franciszkańska Prowincja Maryi Panny Wniebowziętej w Polsce (zarys dziejów od 1918 roku)|czasopismo = Kalendarz Franciszkański 1984|wolumin = |wydanie = |strony = 43-44|data = 1983|wydawca = Apostolat "Zwycięstwo Niepokalanej"|miejsce = Katowice-Panewniki|issn = |doi =}}</ref>. W między czasie, w 1897 r. [[Unia Leoniańska]] zniosła oddzielne frakcje istniejące wewnątrz zakonu ([[Franciszkanie reformaci|reformaci]], [[alkantarzyści]], [[rekolekci]]). Zaniechano również wielowiekowego podziału zakonu na [[Familia Cismontańska|familię cismontanską]], do której przynależała prowincja i [[Familia Ultramontańska|ultramontańską]]<ref>{{cytuj pismo |nazwisko = Szteinke OFM|imię = Anzelm|autor link = Anzelm Szteinke|tytuł =Reformackie korzenie Prowincji Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce |czasopismo =[[Szkoła Seraficka]] |wolumin = 1|wydanie = |strony = 9-52|data = 2008|wydawca = Prowincja Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce|miejsce = Katowice|miejsce = |issn = 1898-7842|doi = }}</ref>.

Okres międzywojenny był czasem dynamicznego rozwoju odrodzonej prowincji. Przyjmowano kolejne placówki ([[Klasztor Franciszkanów we Wronkach|Wronki]], [[Klasztor Franciszkanów w Kobylinie|Kobylin]], [[Klasztor franciszkanów w Pakości-Kalwarii|Pakość Kalwaria]], [[Klasztor franciszkanów w Jarocinie|Jarocin]], [[Parafia św. Franciszka z Asyżu w Chorzowie Klimzowcu|Chorzów]]) oraz otwarto niższe i wyższe seminarium duchowne. Prowincja rozwinęła także na szeroką skalę działalność wydawniczą. W przededniu wybuchu II wojny światowej prowincja liczyła już 214 braci<ref>{{cytuj pismo |nazwisko = Tomczak OFM|imię = Salezy|autor link = |tytuł = Zarys dziejów Prowincji Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce (1923-1991)|czasopismo = [[Szkoła Seraficka]]|wolumin = 1|wydanie = |strony = 129|data =2008 |wydawca = Prowincja Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny Zakonu Braci Mniejszych w Katowicach|miejsce = Katowice|issn = 1898-7842|doi = }}</ref>.

{{przypisy|2}}