Georg Graf von Arco: Różnice pomiędzy wersjami

'''Georg Wilhelm Alexander Graf von Arco''' (ur. [[30 sierpnia]] [[1869]] r. w [[Gorzyce (województwo śląskie)|Gorzycach]], zm. [[5 maja]] [[1940]] r. w [[Berlin]]ie) – [[niemcy|niemiecki]] naukowiec i wynalazca z dziedziny radiotelegrafii i radiofonii. Jako pierwszy opracował i skonstruował (wraz z [[Alexander Meissner|Alexandrem Meissnerem]]) [[superheterodyna|superheterodynę]], oraz rodzaj [[nadajnik radiowy|nadajnika radiowego]] z przetwornicą częstotliwości. Opracował także (z Meissnerem) technologię przemysłowego wytwarzania [[lampa próżniowa|lamp próżniowych]].

 

Georg von Arco przyszedł na świat [[30 sierpnia]] [[1869]] roku w [[Gorzyce (województwo śląskie)|Gorzycach]] koło [[Wodzisław Śląski|Wodzisławia Śląskiego]]. W [[lata 70. XIX wieku|latach siedemdziesiątych XIX wieku]] uczęszczał do [[Królewskie Gimnazjum Ewangelickie w Raciborzu|raciborskiego gimnazjum]], po którego ukończeniu został oficerem w niemieckiej armii. Wstąpił w [[Berlin]]ie do elitarnego pułku strzelców gwardii. Dzięki specjalnemu zezwoleniu cesarza [[Wilhelm II Hohenzollern|Wilhelma II]] mógł równocześnie studiować w Wyższej Szkole Technicznej w Berlinie, tzw. ''Charlottenburg''. Arco ukończył ze świetnymi wynikami studia i porzucając karierę oficerską został asystentem profesora Slaby. Wraz z nim w [[1897]] roku był świadkiem przesłania pierwszej wiadomości za pomocą [[telegraf]]u bezprzewodowego. Tej próby dokonał w [[Anglia|Anglii]] słynny [[włochy|włoski]] konstruktor - [[Guglielmo Marconi]]. Już cztery tygodnie po jego próbie identycznego eksperymentu dokonali Arco i Slaba. Pod koniec [[1897]] roku udało im się uruchomić pierwszą w Niemczech stację nadawczą, która znajdowała się w [[Sakrow]] pod [[Poczdam]]em. W [[1903]] roku cesarz Wilhelm II powołał towarzystwo naukowo-badawcze o nazwie ''Telefunken-Gesellschaft'', które składało się z kilku ośrodków badawczych. Głównym dyrektorem i inżynierem towarzystwa został Arco. Kolejne lata upłynęły na zajmowaniu się problemami przesyłania i przetwarzania [[fale radiowe|fal radiowych]] oraz konstrukcją anten i mikrofonów o dużym zasięgu. Owocem tych wysiłków było otwarcie zaoceanicznej stacji nadawczej w [[Nauen]], które nastąpiło [[15 grudnia]] [[1904]] roku. [[6 grudnia]] [[1907]] roku Georg Arco dokonał udanego eksperymentu, który dotyczył bezprzewodowego przesłania głosu ludzkiego. Przesłane zostało wówczas nagranie [[aria operowa|arii operowej]], która wykonał [[Enrico Caruso]]. Nagranie zostało emitowane z Politechniki Berlińskiej do jednej z dzielnic miasta - Kreuzbergu, a przysłuchiwała się mu z wielkim zaciekawieniem para cesarska - Augusta Wiktoria i Wilhelm II. Przez kolejne 16 lat dokonał niezliczonej ilości ulepszeń oraz został autorem wielu wynalazków z dziedziny radiofonii. Ich zwieńczeniem było [[29 grudnia]] [[1923]] roku rozpoczęcie nadawania pierwszego programu radiowego w Niemczech. W [[1930]] roku konstruktor przeszedł na zasłużoną emeryturę, na której skonstruował 12 modeli samochodów. Zmarł [[5 maja]] [[1940]] roku w swym berlińskim domu, który znajdował się przy Bismarckallee 47. Arco był niezwykle popularny w Niemczech, a berlińczycy nazywali go swoim ''Funk - Grafen'' (tzn. ''hrabia - radiowiec''), natomiast współpracownicy zaś tytułowali go z poważaniem ''Seine Hochfrequenz'' (tzn. ''Jego Wielka Częstotliwość'').