|
'''Antony Polonsky''' (ur. w [[1940]] w Johannesburgu[[Johannesburg]]u, w [[RPA]] -), historyk stosunków polsko - żydowskich.
Urodził się w Johannesburgu w Republice Południowej Afryki, w rodzinie żydowskiej, której przodkowie w XIX wieku wyemigrowali do Afryki z terenów dawnego Wielkiego Księstwa Litewskiego.
Studiował historię i nauki polityczne na Uniwersytecie Witwatersrand. W 1961 wyjechał do Anglii na stypendium Rhodes'aRhodesa do [[Worcester College]] i St Antony's College. W 1970 roku został mianowany wykładowcą w International History at the London School of Economics and Political Science. W 1964 Polonsky skorzystał z możliwości wyjazdu do Polski, w ramach stypendium British Council, gdzie miał zbierać materiały do pracy na temat konfliktu Józefa Piłsudskiego z parlamentem. W trakcie tego pobytu prowadził jednak głównie badania dotyczące polskich Żydów w okresie Zagłady. W latach następnych Polonsky uzyskał w OxfordzieOksfordzie doktorat z historii nowożytnej, a następnie został zatrudniony w London School of Economics and Political Science, gdzie przyznano mu stopień profesora; w latach 1992-1999 pracował na Uniwersytecie Brandeis w Waltham/Boston w [[Massachusetts]] w Stanach Zjednoczonych. W 1989 otrzymał tytuł profesora. W 1992 roku został mianowany visiting professor w East European Jewish History at Brandeis University w Waltham. Tam pracował w latach 1993-1998. Był także profesorem wizytującym na Uniwersytecie Warszawskim, w Instytucie Nauk o Człowieku w Wiedniu i na Uniwersytecie w [[Cape TownKapsztad]]zie, Oxford Centre for Hebrew and Jewish Studies, członkiem honorowym Saint Antony's College w Oksfordzie i [[University College]] w Londynie. Od 1986 roku nieprzerwanie redaguje i wydaje periodyk "[[Polin. Studies in Polish Jewry]]". Był założycielem, a obecnie jest wiceprezesem Institute for Polish-Jewish Studies w Oksfordzie i american Association for Polish-Jewish Studies w Cambridge (Mass.) oraz członkiem Międzynarodowej Rady Państwowego Muzeum [[Auschwitz-Birkenau]]. Był przez sześć lat członkiem Rady Deputowanych Żydów w Wielkiej Brytanii. W 1999 roku otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej. W 2006 r. nagrodę Rafaela Scharfa za wybitne osiągnięcia w ochronie i propagowaniu dziedzictwa polskich Żydów. W 2010 roku otrzymał tytuł doktora ''honoris causa'' Uniwersytetu Warszawskiego. Jest autorem kilkunastu książek oraz licznych publikacji ogłoszonych w czasopismach historycznych.
== Wybrane publikacje ==
* ''Politics in Independent Poland'' (Oxford, 1972).
* ''The Little Dictators. A History of Eastern Europe since 1918'' (Routledge, 1975, wydanie japońskie 1993).
* ''The Great Powers and the Polish Question 1941-1945'' (LSE, 1976).
* (współautor) ''The History of Poland since 1863'' (Cambridge, 1981, 1983, 1985)
* ''The Beginnings of Communist Rule in Poland'' (Routledge, 1981).
* (wydawca) ''Abraham Lewin's A Cup of Tears: A Diary of the Warsaw Ghetto'' (Blackwell, 1988, 1990, wydanie francuskie 1991, wydanie japońskie 1992)
* ''My Brother's Keeper?' Recent Polish Debates about the Holocaust'' (Routledge, 1990)
* (współautor z Joanna Michlic), ''The Neighbors Respond: The Controversy over the Jedwabne Massacre in Poland'' (Princeton University Press, 2004)
* ''The Jews in Old Poland 1000-1795'', London - New York: I. B. Tauris & Co; Oxford : The Institute for Polish-Jewish Studies 1993.
* ''Polish-Jewish relations in North America'', Oxford - Portland: The Littman Library of Jewish Civilization 2007 (Polin vol.19).
* The Shtetl, Oxford - Portland - Oregon: The Littman Library of Jewish Civilization 2004 (Polin, Vol. 17)
== Linki zewnętrzne ==
| 