|
'''Ks. Stanisław Świerczek''' – [[Prezbiter|prezbiter]] [[Archidiecezja łódzka|archidiecezji łódzkiej]], [[Protonotariusz apostolski|infułat]], dziekan [[Dekanat pabianicki|dekanatu pabianickiego]]. Ur. 7 stycznia 1914 roku w [[Krzemienica (powiat mielecki)|Krzemienicy]], zm. 23 czerwca 1991 r. w [[Pabianice|Pabianicach]].
Wychowywał się w [[Gawłuszowice|Gawłuszowicach]] na Ziemi Mieleckiej, na terenie ówczesnego zaboru austriackiego, mającego stosunkowo dużą wolność religijną i narodową . W wieku 6 lat stracił ojca, który zmarł po powrocie z armii austriackiej po zakończeniu I wojny światowej. Po ukończeniu gimnazjum w [[Mielec|Mielcu]] w roku 1934 wstąpił do [[Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi|Wyższego Seminarium Duchownego]] w [[Łódź|Łodzi]]. [[Święcenia kapłańskie]] otrzymał 2 lipca 1939 roku w Łodzi. Rozpoczął pracę duszpasterską jako wikariusz w [[Parafia Świętej Urszuli Dziewicy i Męczennicy w Strońsku|parafii św. Urszuli]] w [[Strońsko|Strońsku]] nad Wartą.
Do Polski powrócił na polecenie [[Włodzimierz Jasiński|bp Włodzimierza Jasińskiego]]. 14 września podjął obowiązki wikariusza w parafii w [[Bełchatów|Bełchatowie]]. Od 1947 r. pracował w [[Parafia Opatrzności Bożej w Łodzi|parafii Opatrzności Bożej]] w [[Łódź|Łodzi]]. W 1951 r. został mianowany wikariuszem [[Parafia Podwyższenia Świętego Krzyża w Łodzi (rzymskokatolicka)|parafii Podwyższenia św. Krzyża]] w [[Łódź|Łodzi]], gdzie przepracował 12 lat (proboszczem tej parafii był bp [[Kazimierz Tomczak]]). Równolegle odbywał studia na [[Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II|Katolickim Uniwersytecie Lubelskim]]. Również od 1951 r. przez 30 lat był dyrektorem łódzkiego oddziału [[Caritas (organizacja)|Caritas]] i przewodniczącym Komisji Charytatywnej [[Archidiecezja łódzka|Diecezji Łódzkiej]] oraz członkiem Komisji Charytatywnej [[Episkopat Polski|Episkopatu Polski]].
25 maja 1963 r. (w wieku 49 lat) otrzymał nominację na [[Proboszcz|proboszczaproboszcz]]a [[Parafia św. Mateusza Apostoła i Ewangelisty i św. Wawrzyńca Męczennika w Pabianicach|parafii św. Mateusza]] w [[Pabianice|Pabianicach]]. Zasłynął tu jako człowiek wielkiego serca, przyjaciel wszystkich parafian, patriota i dobry gospodarz świątyni. Przeprowadził gruntowna restaurację [[Kościół św. Mateusza i św. Wawrzyńca w Pabianicach|kościoła parafialnego]] – m. in. budowę ołtarza Najświętszego Serca Pana Jezusa, przystosowanie ołtarza głównego do zaleceń [[Sobór watykański II|soborowych]], wymianę witraży, posadzki, ławek, wyposażenia zakrystii. Był współfundatorem 24 dzwonów zawieszonych na wieży, co miało tworzyć [[Carillon|carillon]]. Zorganizował obchody [[Milenium chrztu Polski|1000-lecia chrztu państwa polskiego]] w Pabianicach (1966 r.) oraz 400-lecia [[Parafia św. Mateusza Apostoła i Ewangelisty i św. Wawrzyńca Męczennika w Pabianicach|parafii św. Mateusza]] (1988 r.). Zainicjował budowę dwóch pabianickich kościołów: [[Parafia Miłosierdzia Bożego w Pabianicach|Miłosierdzia Bożego]] i [[Parafia Świętego Maksymiliana Marii Kolbego w Pabianicach|św. Maksymiliana Kolbego]] oraz kościoła [[Parafia Zesłania Ducha Świętego w Łodzi (Łaskowice)|Zesłania Ducha Świętego]] w [[Łaskowice|Łodzi-Łaskowicach]]. Był budowniczym Domu Księży Seniorów w Pabianicach. Z jego inicjatywy powstał w Pabianicach Oddział [[Klub Inteligencji Katolickiej|Klubu Inteligencji Katolickiej]]. Organizował coroczny Tydzień Kultury Chrześcijańskiej. Rozwinął księgozbiór biblioteki przy kościele. Zorganizował aptekę leków pochodzących z darów zagranicznych. Był [[kapelan|kapelanem]]em pabianickiej [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy "Solidarność"|Solidarności]]. W okresie [[Stan wojenny w Polsce 1981-1983|stanu wojennego]], wbrew zakazowi władz, corocznie organizował obchody uroczystości [[Święto Narodowe Trzeciego Maja|3 maja]], które przeradzał się w patriotyczno-religijne manifestacje. Pomimo swojej choroby ([[Zaburzenia rytmu serca|arytmia serca]]) wraz z wiernymi pielgrzymował do licznych [[Sanktuarium|sanktuariów]] w Polsce i Europie ([[Sanktuarium Santa Casa w Loreto|Loreto]], [[Sanktuarium Matki Bożej w Lourdes|Lourdes]], [[La Salette]], [[Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej|Fatima]], [[Einsiedeln]], [[Medziugorie|Medjugorie]], [[Ostra Brama w Wilnie|Ostra Brama]], [[Sanktuarium pasyjno-maryjne w Kalwarii Zebrzydowskiej|Kalwaria Zebrzydowska]], [[Sanktuarium Matki Sprawiedliwości i Miłości Społecznej w Piekarach Śląskich|Piekary Śląskie]], [[Góra Świętej Anny|Góra św. Anny]], [[Niepokalanów]], [[Licheń Stary|Licheń]], [[Kodeń]], [[Jasna Góra]], [[Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Leśnej Podlaskiej|Leśna Podlaska]]). 28 czerwca 1989 roku, wraz z osiągnięciem wieku emerytalnego, przeszedł w stan spoczynku.
Za swoje wybitne zasługi otrzymał następujące '''wyróżnienia''':
* tytuł kapelana Jego Świątobliwości czyli [[Prałat|prałataprałat]]a (1962 r.)
* tytuł kanonika kapituły katedralnej łódzkiej
* tytuł protonotariusza apostolskiego czyli [[Protonotariusz apostolski|infułata]] (1989 r.)
|
