Pour le Mérite: Różnice pomiędzy wersjami

Odznaczenie to stało się szczególnie znane w okresie [[I wojna światowa|I wojny światowej]], zwłaszcza z powodu nadawania go lotnikom - [[as myśliwski|asom myśliwskim]]. Pierwszymi lotnikami, którzy go otrzymali 12 stycznia 1916, byli [[Max Immelmann]] i [[Oswald Boelcke]]. Od koloru orderu i imienia Immelmanna order ten zaczął być nieformalnie znany jako Niebieski Max ([[Język niemiecki|niem.]] ''Blauer Max'', [[Język angielski|ang.]] ''Blue Max''). W późniejszym okresie był przyznawany pilotom, którzy zestrzelili co najmniej 20 samolotów; orderem tym zostało łącznie odznaczonych 132 pilotów. Otrzymał go wówczas m.in. [[Hermann Göring]]. Order został zniesiony po upadku cesarstwa niemieckiego i abdykacji [[Wilhelm II Hohenzollern|Wilhelma II]] 9 listopada [[1918]]. Ostatnim żyjącym odznaczonym był niemiecki pisarz [[Ernst Jünger]], po którego śmierci ([[1998]]) order wojskowy wygasł.

 

== Klasa pokojowa ''Pour le Mérite'' ==

Po II wojnie światowej ponownie powstał ruch na rzecz przywrócenia tego orderu i w [[1952]] Prezydent Niemiec [[Theodor Heuss]] przywrócił order ''Pour le Mérite'' jako nadawany przez niezależną organizację pod patronatem Prezydenta Niemiec. Jest to obecnie odznaczenie prestiżowe, lecz pozbawione oficjalnego statusu odznaczenia państwowego, który ma np.

[[Order Zasługi Republiki Federalnej Niemiec]]. Ilość członków jest ograniczona do 40 osób. Z Polaków otrzymali go: [[Witold Lutosławski]] ([[1993]]), [[Andrzej Szczypiorski]] ([[1995]]), [[Magdalena Abakanowicz]] ([[1999]]) i [[Bronisław Geremek]] ([[2002]]).

 

=== Linki zewnętrzne ===