'''Franciszek Fabry''' (ur. [[18 kwietnia]] [[1867]] w Bóbrce Małopolskiej, zm. po [[1934]]) - [[generał|tytularny generał brygady]] [[Wojsko Polskie II RP|Wojska Polskiego]].
Był synem Franciszka i Anieli z Missiewiczów. Ukończył gimnazjum w [[Brzeżany (Ukraina)|Brzeżanach]]. W 1890 rozpoczął służbę w [[Armia Austro-Węgier|Cesarskiej i Królewskiej Armii]]. Dowodził kompanią, batalionem i pułkiem piechoty, po czym przeniesiony został do korpusu oficerów wojsk kolejowych. Od 18 listopada 1918 w Wojsku Polskim. Początkowo był szefem Oddziału Transportów Polowych w [[Armia Wschód|Dowództwie "Wschód"]], a 13 lutego 1919 wyznaczony został na stanowisko szefa [[Centralny Zarząd Kolei Wojskowych|Centralnego Zarządu Kolei Wojskowych]]. Następnie zajmował stanowiska dowódcy Etapów [[6 Armia (II RP)|6 Armii]] i inspektora służby transportowej przy Oddziale IV Sztabu [[Ministerstwo Spraw Wojskowych|Ministerstwa Spraw Wojskowych]]. 1 września 1921 przeniesiony został do dyspozycji szefa Sztabu Generalnego, a następnie szefa Departamentu X M.S.Wojsk. Od 9 października 1921 przebywał na leczeniu szpitalnym, a później na urlopie zdrowotnym. Z dniem 1 sierpnia 1922 przeniesiony został w stan spoczynku, w stopniu pułkownika <ref>Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 19 z 08.07.1922 r.</ref>. 26 października 1923 Prezydent RP zatwierdził go w stopniu tytularnego generała brygady <ref>Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 70 z 7.11.1923 r.</ref>. Po przejściu na emeryturę mieszkał we Lwowie, a później w Jaworznie. Był żonaty z Marią z Leindlów.
