Wojna chińsko-wietnamska: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
źródła
m usunąłem nieuźródłowioną opinię
Linia 2:
|epoka = czasy najnowsze
|nazwa = Wojna chińsko-wietnamska
|konflikt =
|grafika = Vietnam china.jpg
|opis = Inwazja Chin na [[Wietnam]]
|data = [[17 lutego]] – [[16 marca]] [[1979]]
|miejsce = granica [[Chiny|chińsko]]-[[Wietnam|wietnamskawietnam]]ska
|wynik = Obie strony ogłosiły zwycięstwo
|przyczyna =
Linia 17:
|siły2 = 250 000 żołnierzy
|straty1 = Chińskie źródła:<br />6 900 zabitych<br />15 000 rannych<br />Zachodnie źródła:<br />26 000 zabitych<br />37 000 rannych<br />420 czołgów
|straty2 = Zachodnie źródła:<br />20 000 zabitych<br />32 000 rannych<br />185 zniszczonych czołgów<br />Wietnamskie źródła:<br />10 000 zabitych cywili
}}
 
Linia 24:
Stosunki pomiędzy tymi krajami zawsze były napięte<ref>Jedynie z niewielką przesadą można powiedzieć, że są napięte nieprzerwanie od początków naszej ery.</ref> – wpływała na to rywalizacja o prymat w regionie, nieregulowane kwestie graniczne, zaś w okresie [[zimna wojna|zimnej wojny]] globalna polityka i rywalizacja mocarstw światowych.
 
Działania zbrojne rozpoczęte przez Chiny były odpowiedzią na incydenty w spornej strefie granicznej oraz inwazję i [[okupacja wojenna|okupację]] [[Kambodża|Kambodży]] ([[wojna kambodżańsko-wietnamska]]), która położyła kres dyktaturze [[Komunistyczna Partia Kambodży|Czerwonych Khmerów]] popieranej przez Chińczyków<ref>Był to policzek dla Chin, które nie potrafiły zapewnić bezpieczeństwa poplecznikowi. Do niewoli dostało się około 10000 chińskich "doradców" wojskowych [Bakshi, 2000]. Konflikt ten był również rodzajem [[wojna zastępcza|wojny zastępczej]] między Chinami a ZSRR, stąd można traktować wojnę wietnamsko-chińską jako jej kolejny epizod.</ref>. Znaczenie miały również motywy geopolityczne – rywalizacja z ZSRR o wpływy w tym regionie świata<ref>Wietnam – "[[Republika Kuby|Kubą]] Wschodu" [Globalsecurity.org, b.r.] – nawiązanie do [[kryzys kubański|kryzysu kubańskiego]] z 1962, który nieomal doprowadził do wybuchu wojny światowej.</ref>, chęć wykazania, że jest on tylko "papierowym niedźwiedziem polarnym"<ref name="Elleman">Elleman, 1996</ref>, niezdolnym do realnej sojuszniczej pomocy w przypadku zagrożenia.
 
15 lutego 1979 ChRL ogłosiła zamiar odwetowego uderzenia na Wietnam. Dwa dni później około 200.000 żołnierzy [[Chińska Armia Ludowo-Wyzwoleńcza|Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej]] (zmobilizowanych było znacznie więcej) przy wsparciu 200 czołgów i artylerii frontalnie wkroczyło na teren sąsiedniego państwa. Co ciekawe, niektóre z atakujących jednostek, głównie pomocniczych, kilka lat wcześniej wspierały Wietnamczyków w walce przeciwko wojskom amerykańskim ([[wojna wietnamska]]).
 
Większość regularnych wojsk wietnamskich zaangażowanych było w Kambodży. Według źródeł wietnamskich Chińczykom przeciwstawiono 70.000 żołnierzy, większość stanowiła oddziały tzw. straży granicznej<ref>Nie (nie były to jednak oddziały drugiego rzutu czy gorzej wyszkolone, wręcz przeciwnie – odznaczały się dobrym wyposażeniem, elastyczną taktyką i doświadczeniem w walce.</ref>); źródła chińskie podają wartość dwukrotnie większą.
 
Wojska chińskie, które wdarły się ostatecznie na około 30-40 km w głąb terytorium przeciwnika, posuwały się wolno ze względu na silny opór<ref>Wietnamczycy skutecznie stosowali [[partyzantka|taktykę partyzancką]], w której zdobyli doświadczenie w czasie wojny wietnamskiej.</ref>, trudno dostępny górzysty, gęsto zalesiony teren i problemy z zaopatrzeniem. Główne walki miały miejsce w prowincjach [[Prowincja Cao Bang|Cao Bang]], [[Prowincja Lao Cai|Lao Cai]] i [[Prowincja Lang Son|Lang Son]], na początku marca zajęto miasto [[Lang Son]]. Niedługo potem Chińczycy ogłosili osiągnięcie zakładanych celów, a więc zwycięstwo, i rozpoczęli wycofywanie, zakończone 16 marca. Wojna nie wpłynęła jednak w żaden sposób na zmianę sytuacji w Kambodży, co było strategicznym celem Chin. Również Wietnamczycy ogłosili swój triumf w wojnie.
Linia 35:
 
Bezpośrednimi efektami wojny było m.in. dewastacja okupowanego terenu (wycofujący się Chińczycy stosowali [[taktyka spalonej ziemi|taktykę spalonej ziemi]]), postępująca militaryzacja strefy przygranicznej obu państw, dyskryminacja i emigracja chińskich [[mniejszość narodowa|mniejszości narodowych]] z Wietnamu, część z nich stanowili tzw. [[boat people]]. Wojna utwierdziła Wietnamczyków w przekonaniu o olbrzymim zagrożeniu ze strony Chin dla ich kraju, wzmocniła również więzi z ZSRR. Chińczycy przekonali się o konieczności modernizacji swojej armii.
 
Panuje przekonanie,{{kto}} że wojna chińsko-wietnamska była kompletną klęską Chin w wymiarze militarnym i politycznym (dyplomatycznym){{fakt}}, niektórzy autorzy<ref name="Elleman" /> prezentują jednak odmienne zdanie.
 
Konflikty graniczne między oboma krajami nie ustawały aż do końca lat 80., w dalszym ciągu istnieją sprawy sporne, np. dotyczące wysp: [[Wyspy Paracelskie|Paracelskich]] i [[Wyspy Spratly|Spratly]], a stosunki między tymi krajami pozostają napięte.
Linia 57 ⟶ 55:
[[Kategoria:Wojny indochińskie]]
 
{{Linklink FA|vi}}
 
[[ar:الحرب الفيتنامية الصينية]]