Międzysojusznicza Komisja Rządząca i Plebiscytowa na Górnym Śląsku: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Giovanni Battista Ogno-Serra
Harold Franz Passawer Percival
Linia 1:
'''Międzysojusznicza Komisja Rządząca i Plebiscytowa na Górnym Śląsku''' ([[Język francuski|fr.]] ''Commission Interalliée de Gouverment et de Plébiscite de Haute Silésie'') działała od [[11 lutego]] [[1920]] r. do 10 lipca [[1922]] r. Powołano ją na mocy 88 art. [[Traktat wersalski|traktatu wersalskiego]] i umowy francusko-niemieckiej z dnia 9 stycznia 1920 r. w celu przeprowadzenia [[Plebiscyt na Górnym Śląsku|plebiscytu na Górnym Śląsku]]. Zadaniem Komisji i towarzyszących jej wojsk alianckich było dopilnowanie prawidłowego przebiegu kampanii plebiscytowej i samego głosowania oraz utrzymanie porządku i spokoju. W założeniu Komisja miała być organem bezstronnym. W rzeczywistości był w niej odzwierciedlony spór, jaki toczyły między sobą zwycięskie państwa [[Ententa|Ententy]] o dostęp do gospodarki niemieckiej.
 
Stronę francuską reprezentował generał [[Henri Le Rond]] zaś niemiecką przedstawiciel niemieckiego MSZ [[Walther von Simons]]. W skład Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej na Górnym Śląsku (MK) weszli przedstawiciele Włoch, Francji oraz Wielkiej Brytanii. Przewodniczącym został Le Rond. Włochy reprezentował jego zastępca gen. [[Alberto De Marinis Stendardo di Ricigliano]]. Wielką Brytanię do 4 czerwca 1921 r. reprezentował płk. sir [[Harold F.P.Franz Passawer Percival]], później sir [[Harold Stuart]]. MK na obszarze plebiscytowym dysponowała formalnie pełnią władzy dotychczas przynależną tam państwu niemieckiemu z wyjątkiem ustawodawstwa i podatków. Odpowiadała przed Radą Najwyższą Konferencji Pokojowej w Wersalu
 
Na siedzibę komisji wybrano [[Opole]] gdzie powstały departamenty sprawiedliwości, skarbu, spraw wewnętrznych, spraw wojskowych, spraw ekonomicznych, komunikacji i aprowizacji. W 21 siedzibach powiatów obszaru plebiscytowego powołano kontrolerów plebiscytowych zgodnie z instrukcją paryską z dnia 24 stycznia 1920 r. 11 kontrolerów reprezentowało Francję, 5 Włochy, 5 kolejnych Wielką Brytanię. Kontrolerzy sprawowali pieczę na funkcjonowaniem miejscowej administracji przy pomocy doradców zwanych technicznymi (do maja 1920 wyłącznie byli to Niemcy) a ich szefem był dyrektor departamentu spraw wewnętrznych MK. Służyli pomocą różnym funkcjonariuszom przysyłanym przez MK do kontroli, nadzorowali ceny, rozwiązywali konflikty między pracownikami i pracodawcami.