Wojna rosyjsko-turecka (1806–1812): Różnice pomiędzy wersjami

{{Wojna infobox

|epoka = nowożytność

|konflikt = część [[wojny napoleońskie|wojen napoleońskich]]

|grafika = Athosbattle.jpg

|opis = "Flota rosyjska po [[Bitwa pod Athos|bitwie pod Athos]]", [[Aleksiej Bogolubow|Aleksieja Bogolubowa]]

|miejsce =

|wynik = zwycięstwo Rosji<br />[[Traktat bukaresztański]]

|dowódca1 = {{flaga|RUS|wariant=1721}} [[Aleksandr Prozorowski]]<br />{{flaga|RUS|wariant=1721}} [[Piotr Bagration]]<br />{{flaga|RUS|wariant=1721}} [[Nikołaj Kamienski]]<br />{{flaga|RUS|wariant=1721}} [[Michaił Kutuzow]]

|dowódca2 = {{flaga|TUR|wariant=1453}} [[Selim III]]<br />{{flaga|TUR|wariant=1453}} [[Mustafa IV]]<br />{{flaga|TUR|wariant=1453}} [[Mahmud II]]

|commons =

}}

 

 

Wojna była spowodowana polityką rewanżu i próbą odniesienia zwycięstwa w związku z zaangażowaniem sił Rosji w wojnie z Francją [[1805]] - [[1807]] i Iranem [[1804]] - [[1813]]. Powodem wybuchu wojny było naruszenie przez Turcję umowy z [[1805]] o zasadach przepływu statków rosyjskich przez cieśniny i zmiana przez tureckiego [[sułtan]]a prorosyjsko nastrojonych rządzących Mołdawii i Wołoszczyzny. Rząd rosyjski obawiając się zajęcia księstw naddunajskich przez wojska francuskie wysadzonych w [[dalmacja|Dalmacji]] w listopadzie i grudniu 1806 wprowadził do księstw swoje wojska pod dowództwem I . I Michelsona. 30 grudnia Turcja wypowiedziała Rosji wojnę. W lutym rosyjska eskadra okrętów pod dowództwem D. N. Sieniawina, znajdującego się koło wyspy [[Korfu]] rozpoczęła działania bojowe i w czerwcu w [[bitwa pod Athos|bitwie]] pod [[Athos]] rozbiła flotę turecką. W walkach nad Dunajem wojska tureckie zostały pobite w kilku bitwach lokalnych i wycofały sie za Dunaj. Po zawarciu [[pokój w Tylży|pokoju w Tylży]] [[1807]] między Francją i Rosją Napoleon, zgodnie z warunkami pokoju, wystąpił jako pośrednik w celu zawarcia pokoju pomiędzy Rosja i Turcją. W sierpniu zostało zawarte porozumienie o zawieszeniu broni, które trwało do marca [[1809]]. Wiosną 1809 r. 80 tysięczna armia rosyjska pod dowództwem feldmarszałka A. A. Prozorowskiego (a od sierpnia gen. [[Piotr Bagration|Piotrem Bagrationa]]) rozpoczęła działania bojowe przeciwko tureckim twierdzom. Zajęły kilka twierdz w tym [[Izmaił]] oraz okrążyły twierdzę w [[Silistra|Silistrze]]. W październiku 1809 Bagration zmuszony był odstąpić od Silistry w związku z nadciągająca pod twierdzę 50 tysięczną armią turecką. W lutym [[1811]] naczelnym dowódcą Dunajskiej armii rosyjskiej został gen. lejtnant N. M. Kamieński. W maju armia rosyjska przeprawiła się przez Dunaj i opanowała twierdze Pazardżik (dzisiaj [[Dobricz]], [[Silistra|Silistrę]] i [[Razgrad]], a w czerwcu okrążyła [[Szumen]]. Szturm Ruszczuka (dzisiaj [[Ruse]]) w lipcu zakończył sie niepowodzeniem. Turecki naczelny dowódca Jusuw - pasza próbował rozbić wojska rosyjskie pod Ruszczukiem, ale poniósł klęske w sierpniu pod [[Batin]]em (wieś w dzisiejszym [[obwód Ruse|obwodzie Ruse]]). Ruszczuk i Żurża kapitulowały.