Antoni Longin Baranowski: Różnice pomiędzy wersjami

'''Antoni Longin Baranowski''' (ur. [[15 marca]] [[1854]] w Burbiszkach w powiecie [[Troki|trockim]], zm. [[31 maja]] [[1922]] w [[Wilno|Wilnie]]) - [[Generał|generał major]] [[Armia Imperium Rosyjskiego|Armii Imperium Rosyjskiego]], [[Generał|generał brygady]] [[Wojsko Polskie II RP|Wojska Polskiego]] {{źródła|data=2011-11}}, kawaler [[Order Virtuti Militari|Orderu Virtuti Militari]].

Wykształcenie średnie zdobył w Wilnie, nastepnienastępnie ukończył szkołę [[Junkrzy|junkrów]] i od 1872 do 1912 służył w armii carskiej osiągajacosiągając stopień generała majora. W tym czasie wziął udział w powstaniu serbskim (1876) i [[Wojna rosyjsko-japońska|wojnie rosyjsko-japońskiej w 1905 r.]]. W trakcie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] zmobilizowany do armii carskiej brał udział w walkach od 1915 do przełomu 1917/1918.

Od maja 1919 w Wojsku Polskim. W październiku 1919 skierowany przez wladzewładze polskie na [[Syberia|Syberię]] jako szef polskiej misji wojskowej. Po powrocie z Syberii zastępca dowódcy I Korpusu [[Wojsko Litwy Środkowej|Wojska Litwy Środkowej]]. Od stycznia 1921 r. emerytowany. Odznaczony Orderem Virtuti Militari piątej klasy oraz czterema [[Krzyż Walecznych|Krzyżami Walecznych]].