Klasyfikacja języków: Różnice pomiędzy wersjami

Istnieją języki, które przy analitycznych (wielowyrazowych) formach czasownika stosują inny szyk wyrazów niż przy formach syntetycznych (jednowyrazowych). Inny szyk może obowiązywać także w zdaniu głównym (nadrzędnym), inny w zdaniu podrzędnym. Tak zachowują się m.in. niemiecki ("Ich ''habe'' einen Fuchs im Wald ''gesehen''" – *"Ja widziałem w lesie lisa. ", gdzie ''gesehen'' jest imiesłowem czasu przeszłego casownikaczasownika widzieć ,a "habe " jest czasownikiem posiłkowym wskazującym że jest to czas przeszły), niderlandzki ("Hans ''vermoedde'' dat Jan Piet Marie ''zag leren zwemmen''" – *"Hans podejrzewał, że Jan Piet Marie widział uczyć pływać"), walijski ("''Mae''<nowiki>'</nowiki>r gwirio sillafu wedi'i ''gwblhau''" – *"Jest sprawdzanie pisowni po zakończyć"). W językach tego rodzaju typologia jest oparta na syntetycznych formach czasownika lub na pozycji słowa posiłkowego. Niemiecki jest zatem językiem typu SVO (podmiot znajduje zwykle się na pierwszym miejscu, a czasownik posiłkowy na drugim w typowym zdaniu głównym, np. "''Ich habe einen Fuchs im Wald gesehen''"), podobnie walijski jest językiem typu VSO, gdyż szyk orzeczenie – podmiot – dopełnienie obowiązuje w zdaniu głównym.