Front Północno-Zachodni (radziecki): Różnice pomiędzy wersjami

 

Front został ponownie sformowany 22 czerwca 1941 w wyniku przekształcenia dowództwa Specjalnego [[Nadbałtycki Okręg Wojskowy|Nadbałtyckiego Okręgu Wojskowego]]. Jego trzy armie ([[8 Armia (ZSRR)|8.]], [[11 Armia (ZSRR)|11.]] i [[27 Armia (ZSRR)|27.]]) walczyły naprzeciw niemieckiej [[Grupa Armii Północ|Grupy Armii "Północ"]]. W ciągu ponad miesięcznego odwrotu jego pobite wojska zostały odrzucone na wyżynę [[Wałdaj (wyżyna)|Wałdaj]], gdzie otrzymały wzmocnienie ([[34 Armia (ZSRR)|34. Armia]]). W kolejnych miesiącach pomimo kilku przeciwuderzeń front nie poprawił swojego położenia. Dopiero zimą 1941/1942 w wyniku [[Operacja rżewsko-wiaziemska (8 stycznia - 20 kwietnia 1942)|operacji rżewsko-wiaźiemskej]] (por: [[Kontrofensywy sowieckie 1941/1942]]) udało mu się [[Bitwa pod Diemiańskiem|okrążyć pod Diemiańskiem]] wojska [[16 Armia (III Rzesza)|16 Armii niemieckiej]]. Nie zniszczono jednak tych wojsk, a wiosną 1942 zostały one odblokowane. W tym czasie Front składał się z: [[1 Armia Uderzeniowa|1. Armii Uderzeniowej]], [[11 Armia (ZSRR)|11. Armii]] i [[34 Armia (ZSRR)|34. Armii]].

W latach 1942-1943 jego głównym zadaniem była blokada tzw. "występu diemiańskiego", aż do niemieckiej ewakuacji wiosną 1943 roku. Następnie do końca 1943 roku blokował Niemców w rejonie jeziora [[Ilmień]], gdzie 20 listopada 1943 został rozformowany. Jego wojska (1. Armia Uderzeniowa, [[22 Armia (ZSRR)|22. Armia]] oraz 34. Armia) podporządkowano do sąsiednich frontów.

 

 

== Bibliografia ==