Konstantyn I Grecki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne |
m drobne techniczne |
||
Linia 8:
Konstantyn I wrócił do władzy po wygranych przez rojalistów wyborach parlamentarnych jesienią 1920, gdy król Aleksander już nie żył. Sukces zwolenników króla był efektem zmęczenia społeczeństwa wojnami oraz poczuciem upokorzenia z powodu otwartego ingerowania Francji i Wielkiej Brytanii w wewnętrzne sprawy Grecji<ref name="clogg117">{{cytuj książkę | autor = Clogg R.| tytuł = Historia Grecji nowożytnej| wydawca = Książka i Wiedza| miejsce = Kraków| rok = 2006| strony = 115–119| isbn = 83-05-13465-2}}</ref>.
Włochy, Francja i Wielka Brytania jednoznacznie opowiedziały się przeciwko powrotowi Konstantyna I, jednak mimo świadomości tego faktu zwolennicy monarchii zorganizowali plebiscyt, którego wyniki zostały następnie sfałszowane na korzyść władcy (według oficjalnych wyników 999960 głosów za jego powrotem przeciw 10383 przeciwko)<ref name="clogg117"/>. Wbrew zapewnieniom z kampanii wyborczej, dwór opowiedział się za kontynuowaniem [[wojna grecko-turecka (1919-1922)|wojny z Turcją]] do ostatecznego zwycięstwa (zdobycia Konstantynopola)<Ref>{{cytuj książkę | autor = Nairmark N.| tytuł = Fires of hatred: ethnic cleansing in twentieth-century Europe| wydawca = Harvard University Press| rok = 2002| strony = 44–46| isbn = 83-05-13465-2}}</ref>. Armia grecka poniosła jednak klęskę. Fakt ten i pucz [[Nikolaos Plastiras|Nikolaosa Plastirasa]]wymusił na Konstantynie ponowną abdykację w 1922<ref>{{cytuj książkę | autor = Czekalski T.| tytuł = Pogrobowcy Wielkiej Idei. Przemiany społeczne w Grecji w latach 1923–1940| wydawca = Towarzystwo Wydawnicze "Historia Iagiellonica"| miejsce = Kraków| rok = 2007| strony = 19–20| isbn = 978-83-88737-58-9}}</ref>. Zmarł w rok później, na emigracji w [[Palermo]]<ref name="clogg299"/>.
=== Rodzina ===
| |||