117 męczenników wietnamskich: Różnice pomiędzy wersjami

Pierwsze nie potwierdzone wzmianki o misjonarzach katolickich w Wietnamie dotyczą roku 1533, jednak na większą skalę działalność misjonarską rozpoczęto w XVII w. wraz z powstaniem misji portugalskich w Faifo (obecnie [[Hội An]]) i z przybyciem francuskiego jezuity [[Alexandre de Rhodes|Aleksandra de Rhodesa]]. Działalność misjonarzy spotkała się z niechęcią władców wietnamu, zarówno w domenie [[Władcy Wietnamu#Królestwo Trịnh (1545-1786)|TrinhówTrịnhów]], jak i [[Władcy Wietnamu#Królestwo Nguyễn (1600-1802)|NguyenówNguyễnów]]. Edykty nakazywały misjonarzom opuszczenie kraju, a uchylających się od tego nakazu karano, do kary śmierci włącznie. Mimo tego chętnie korzystano z pomocy technicznej misjonarzy. Pod koniec XVIII w. ta tendencja znacznie się nasiliła i na początku XIX w., za panowania [[Gia Long]]a, doprowadziła do legalizacji chrześcijaństwa. Odwrót od tej polityki nastąpił po śmierci Gia Longa, za panowania jego syna [[Minh Mạng]]a. Nieprzyjazny wobec katolicyzmu kurs trwał do lat 60. XIX w., do podporządkowania Wietnamu kolonizatorom francuskim i szczególnie drastyczne formy przybrał pod koniec tego okresu. Uznanie religii katolickiej nastapiłonastąpiło 5 czerwca 1862 r. w wyniku podpisania francusko-hiszpańsko-wietnamskiego traktatu pokojowego<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Olszewski|imię=Wiesław|tytuł=Historia Wietnamu|wydawca=Ossolineum|data=1991|strony=140-143, 205-208|isbn=83-04-03550-2}}</ref>.