Ethel i Julius Rosenbergowie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
kat. |
m drobne redakcyjne (tautologia) |
||
Linia 5:
Małżeństwo do końca utrzymywało o swojej niewinności. Ethel, której proponowano mniejszą karę w zamian za przyznanie się do winy, nie zgodziła się. Osierocili dwóch synów - Michaela i Roberta.
Wyrok śmierci na [[Krzesło elektryczne|krześle elektrycznym]] wykonano w więzieniu Sing-Sing. Proces ten stał się pretekstem do jednej z większych ogólnoświatowych komunistycznych kampanii propagandowych pod hasłem "obrony niewinnie skazanych". Zarzuty postawione Rosenbergom zostały potwierdzone materiałami zebranymi przez [[projekt Venona]]. W [[1995]] r. [[Central Intelligence Agency|CIA]] ujawniła meldunki sowieckiego wywiadu nt. roli Rosenbergów, a w [[1997]] r. dawny oficer tego wywiadu i rezydent radziecki w Waszyngtonie [[Aleksander Fieklisow]] przyznał, że Julius Rosenberg był jego agentem. Także w swojej autobiografii Chruszczow potwierdził, że żadna inna
Według Fieklisowa, Julius Rosenberg był jego najbardziej oddanym i cennym źródłem, dostarczając mu tysięcy ściśle tajnych raportów z firmy Emerson Electric Manufacturing Co (w firmie tej pracował jako mechanik Dawid Greenglass, brat Ethel), w tym kompletny zapalnik zbliżeniowy (ang. ''proximity fuse''). Taki zapalnik został użyty przez Związek Radziecki przy zestrzeleniu samolotu U-2 pilotowanego przez [[Gary Powers|Francisa Gary'ego Powersa]]. Pod kierownictwem Fieklisowa, Julius Rosenberg zwerbował dla KGB kilku innych agentów, m. in. [[Joel Barr|Joela Barra]], [[Al Sarant]]a, [[William Perl|Williama Perla]] i [[Morton Sobell|Mortona Sobella]].
| |||