Brandenburgia-Prusy: Różnice pomiędzy wersjami

W 1613 [[Jan Zygmunt Hohenzollern|Jan Zygmunt]] porzucił [[luteranizm]] na rzecz [[kalwinizm]]u, lecz nie był w stanie zmusić do tego samego stanów opierając się na zasadzie ''[[cuius regio, eius religio]]''<ref>Wachowiak B., ''Dzieje Brandenburgii-Prus na progu czasów nowożytnych (1500-1701)'', Poznań 2001, s. 509.</ref>. Wobec czego, 5 lutego 1615, zagwarantował luteranom wolność religijną, gdy dwór pozostał w większości luterański<ref>Tamże, s. 511.</ref>. Gdy Fryderyk Wilhelm odbudowywał, zniszczoną przez wojnę gospodarkę, zachęcał osadników z całej Europy, zwykle perspektywą religijnego azylu, do osiedlenia się w jego państwie. W jego polityce migracyjnej szczególnej rangi wydarzeniem był Edykt Poczdamski z 1685, który przyciągnął do Brandenburgii-Prus około 15 tysięcy [[Hugenoci|Hugenotów]]<ref name=Kotulla264>Kotulla (2008), s. 264.</ref>.