Dominik Hrbatý: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
EmausBot (dyskusja | edycje)
m r2.6.4) (robot poprawia pt:Dominik Hrbatý
linki zewnętrzne, drobne redakcyjne, lit., ort., int.
Linia 27:
|www =
}}
'''Dominik Hrbatý''' (ur. [[4 stycznia]] [[1978]] w [[Bratysława|Bratysławie]]) – [[tenis]]ista [[Słowacja|słowacki]], zwycięzca turniejów [[Association of Tennis Professionals|ATP Tour]] w grze pojedynczej i podwójnej, reprezentant w [[Puchar Davisa|Pucharze Davisa]].
 
Karierę zawodową rozpoczął w 1996, już pod koniec tego roku awansując do czołowej setki rankingu światowego, dzięki rezultatom uzyskiwanym w turniejach rangi [[ATP Challenger Tour|challengerowej]], wygrywając m.in. w [[Pilzno|PilźniePilznie]]. Pierwszy start w turnieju [[Wielki Szlem (tenis)|wielkoszlemowym]] zaliczył w 1997 w [[Australian Open]] dochodząc do IV rundy (1/8 finału) po zwycięstwach nad wyżej klasyfikowanymi Australijczykiem [[Sandon Stolle|Sandonem StolleStollem]], Szwedem [[Nicklas Kulti|Nicklasem Kultim]] i Hiszpanem [[Alberto Berasategui]]em, a późniejszego zwycięzcę turnieju [[Pete Sampras|Pete'a Samprasa]]a zmuszając do pięciosetowej walki (w piątym secie Słowak prowadził z przełamaniem serwisu). W dalszej części sezonu 1997 osiągnął po raz pierwszy finał turnieju ATP Tour w [[Campionati Internazionali di Sicilia|Palermo]]; rok zakończył w czołowej pięćdziesiątce. Tegoż samego roku uzyskał również finał debla w [[Studena Croatia Open Umag|UmagUmagu]], partnerując rodakowi [[Karol Kučera|Karolowi Kučerze]].
 
W 1998 wygrał swój pierwszy turniej, pokonując w finale w [[San Marino]] Argentyńczyka [[Mariano Puerta|Mariano Puertę]] oraz dochodząc do finału debla w [[Dutch Open Tennis|Amsterdamie]] w parze z Kučerą. Rok później triumfował w [[Praga|Pradze]] (w finale z Czechem [[Slava Doseděl|Slavą Dosedělem]]), a także był w półfinale wielkoszlemowego [[French Open]]; pokonał na kortach im. [[Roland Garros|Rolanda Garrosa]] m.in. rozstawionego z numerem pierwszym Rosjanina [[Jewgienij Kafielnikow|Jewgienija Kafielnikowa]] oraz byłego lidera rankingu Chilijczyka [[Marcelo Ríos|Marcelo Ríosa]], a przegrał w czterech setach ze zwycięzcą turnieju, Amerykaninem [[Andre Agassi|Andre Agassim]].
 
Kolejne dobre starty w 2000 dały mu pierwszy w karierze awans do czołowej dwudziestki rankingu; nie wygrał w tym roku żadnego turnieju, ale zaliczył trzy finały, w tym turnieju rangi [[ATP World Tour Masters 1000|Masters Series]] w [[Monte-Carlo Rolex Masters|Monte Carlo]] (przegrał w decydującym meczu z Francuzem [[Cédric Pioline|Piolinem]]). Był także w IV rundzie [[US Open]]. Wygrał w sezonie dziesięć pojedynków z rywalami z najlepszej dziesiątki na świecie, w tym cztery – z Kafielnikowem. W deblu z kolei słowakSłowak wygrał swój pierwszy turniej rangi Masters Series w [[Internazionali BNL d'Italia|Rzymie]]. Wspólnie z [[Martin dammDamm|martinemMartinem dammeDammem]] pokonał w finale duet [[Wayne Ferreira]]-Jewgienij Kafielnikow. {W tym samym roku osiągnął ponadto trzy inne finały gry podwójnej, w tym imprezy w [[Sony ericssonEricsson Open|Miami]]. Efektownie rozpoczął starty w 2001 – wygrał turniej w [[Heineken Open|AuclandAuckland]] (w finale z Hiszpanem [[Francisco Clavet]]em) i był w ćwierćfinale Australian Open (w IV rundzie pokonał rozstawionego z dwójką [[Marat Safin|Marata Safina]], przegrał z [[Patrick Rafter|Patrickiem Rafterem]]). W dalszej części sezonu zdobył deblowudeblowy tytuł w [[Taszkent|Taszkencie]] tworząc parę z [[Julien Boutter|Julienem Boutterem]]. W 2002 Hrbatý wypadł z najlepszej pięćdziesiątki rankingu. Poza pięćdziesiątką (ale nadal w czołowej setce) pozostawał również w 2003, osiągając finał turnieju w Auckland (porażka w finale z [[Gustavo Kuerten]]em).
 
Sezon 2004 był najlepszy w dotychczasowej karierze Słowaka. Hrbatý wygrał trzy turnieje, był w jeszcze jednym finale; dzięki kolejnemu dobremu początkowi sezonu (wygrane turniejowe w [[Next Generation Adelaide International|Adelajdzie]] – w finale z [[Michaël Llodra|Michaëlem Llodrą]] i Auckland – z [[Rafael Nadal|Rafaelem Nadalem]]). W lutym 2004 wygrał halowy turniej w [[Open 13|Marsylii]] (w finale ze Szwedem [[Robin Söderling|Robinem Söderlingiem]]). W dalszej części sezonu był w finale w [[Grand Prix Hassan II|Casablance]] (przegrał z [[Santiago Ventura|Santiago Venturą]]), i ćwierćfinale US Open. Na koniec roku Hrbatý uzyskał również finał debla w [[St. Petersburg Open|Petersburgu]]. W październiku 2004 sklasyfikowano go na pozycji nr 12., a sezon zakończył dwie pozycje niżej.
 
Utrzymał miejsce w najlepszej dwudziestce tenisistów także w sezonie 2005; zakończył rok jako nr 20. w zestawieniu ATP Tour, będąc jedynym graczem w dwudziestce, który w sezonie nie wygrał żadnego turnieju, ani nawet nie był w finale. Był natomiast w ćwierćfinale Australian Open (pokonał m.in. [[Gastón Gaudio|Gastóna Gaudio]] i [[Thomas Johansson|Thomasa Johanssona]], przegrał z Maratem Safinem), 1/8 finału [[US Open 2005|US Open]]. W październiku 2006 Słowak awansował do finału zawodózawodów Masters Series w [[BNP Paribas Masters 2006|Paryżu]], eliminując wcześniej TommyegoTommy'ego Haasa; przegrał z [[Nikołaj Dawydienko|Nikołajem DawydienkoDawydienką]].
 
W 2005 pokazał się z dobrej strony w rywalizacji o Puchar Davisa. Był liderem ekipy, która po raz pierwszy w historii startów Słowacji w tych rozgrywkach awansowała do finału; zdobywał punkty we wszystkich meczach kampanii 2005, m.in. w I rundzie nad broniącymi trofeum Hiszpanami. Rok wcześniej walnie przyczynił się do odzyskania przez Słowację miejsca w Grupie Światowej Pucharu Davisa, zdobywając dwa punkty w meczu z Niemcami. W reprezentacji daviscupowej Hrbatý występuje od 1996, a debiutował w meczu z Polską, przegrywając z [[Michał Gawłowski|Michałem Gawłowskim]] (cały mecz Słowacja wygrała 4:1). Do końca swoich startów w rozgrywkach (listopad 2009) rozegrał 58 pojedynków (singiel i debel) z których w 33 zwyciężył.. Hrbatý występuje także w innych zespołach reprezentacyjnych; miał znaczący udział w zdobyciu przez Słowację [[Drużynowy Puchar Świata w tenisie ziemnym|Drużynowego Pucharu Świata]] w 2000 (pokonał wówczas Haasa, Samprasa i Kafielnikowa) oraz [[Puchar Hopmana|Pucharu Hopmana]] w 2005 (wspólnie z [[Daniela Hantuchová|Danielą Hantuchovą]]). W styczniu 2009, partnerując [[Dominika Cibulková|Dominice Cibulkovej]], wygrał [[Puchar Hopmana]] po raz trzeci w karierze. W nocy po tym sukcesie oświadczył się swojej dziewczynie, Nelly Petrovej, obywatelce Czechy|Czech.
 
W 2010 ogłosił zakończenie kariery<ref>{{Cytuj stronę || url = http://www.sport.pl/tenis/1,64987,8703691,Tenis__Dominik_Hrbaty_zakonczyl_kariere.html| tytuł = Dominik Hrbaty zakończył karierę| opublikowany = Sportsport.pl | data dostępu = 22 listopada 2010 | data = 22 listopada 2010 | język = pl}}</ref>.
 
== Statystyki turniejowe ==
Linia 368:
{{Przypisy}}
 
== Linki zewnętrzneBibliografia ==
* {{cytuj stronę| url = http://www.atpworldtour.com/Tennis/Players/Hr/D/Dominik-Hrbaty.aspx |tytuł = Sylwetka na stronie ATP | opublikowany = atpworldtour.com | język = en | data dostępu = 7 grudnia 2011}}
* {{ATP profil|H377}}
* {{cytuj stronę| url = http://www.itftennis.com/mens/players/player.asp?player=10009922 |tytuł = Sylwetka na stronie ITF | opublikowany = itftennis.com | język = en | data dostępu = 7 grudnia 2011}}
* {{Davis Cup profil|10009922}}
* [{{cytuj stronę| url = http://www.itftennisdaviscup.com/mensen/players/player/profile.aspaspx?playerplayerid=10009922 Sylwetka|tytuł na= stronieDavis ITF]Cup profil {{lang| opublikowany = daviscup.com | język = en | data dostępu = 7 grudnia 2011}}
 
{{DEFAULTSORT:Hrbaty, Dominik}}