Mandżukuo: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa linków
→‎Stosunki zagraniczne: drobne merytoryczne
Linia 152:
Mandżukuo było początkowo w całkowitej izolacji. Zmieniło się to w [[1936]] r., po podpisaniu traktatu handlowego z [[III Rzesza|hitlerowskimi Niemcami]]. W [[1937]] r. Mandżukuo uznały [[Faszyzm włoski|faszystowskie]] [[Włochy]], a rok później [[III Rzesza]]. Po wybuchu w [[1937]] r., trwającej osiem lat [[Wojna chińsko-japońska (1937-1945)|drugiej wojny chińsko-japońskiej]], w stolicy Chin – [[Nankin]]ie powstał [[Kolaboracja|kolaborancki]] rząd z [[Wang Jingwei|Wang Jingwejem]] na czele, który również uznał Puyi za prawowitego władcę Mandżukuo. Na krótko przed wybuchem 2 wojny światowej Mandżukuo nawiązało stosunki dyplomatyczne z Polską, która chciała zapewnić polskiej ludności w Harbinie opiekę konsularną.
 
Związek Radziecki był zaniepokojony aneksją Mandżurii, gdyż zagrażało to interesom radzieckim w tej części świata. Problemem dla [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] stała się kwestia [[Kolej Wschodniochińska|wschodniochińskiej linii kolejowej]], która teraz przebiegała przez Mandżukuo. W trakcie podboju Mandżurii armia japońska wykorzystała tę kolej do przerzucenia swoich oddziałów na linię frontu. Od tej chwili linia kolejowa była zagrożona bandyckimi napadami, którymi wcześniej zajmowały się władze chińskie. Teraz gdy kolej znajdowała się poza kontrolą Republiki Chińskiej oraz ZSRR, jej znaczenie malało kosztem [[Kolej południowo-mandżurskapołudniowomandżurska|kolei południowo-mandżurskiejpołudniowomandżurskiej]]. ZSRR było zmuszone więc sprzedać w [[1935]] Kolej Wschodniochińską stronie japońskiej.
 
Po starciach na granicy mongolsko-mandżurskiej w [[1938]] i w [[1939]] r., w których [[Japońska Cesarska Armia]] udowodniła, że nie była w stanie mierzyć się z połączonymi siłami radziecko-mongolskimi, postanowiono, że będzie trzeba chwilowo odejść od planów podboju [[Mongolia|Mongolii]]. Pakt nieagresji z ZSRR dałby szansę na zabezpieczenie japońskich posiadłości na północy i możliwość przeprowadzenia ofensywy na Azję Południowo-wschodnią. [[13 kwietnia]] [[1941]] w [[Moskwa|Moskwie]] japoński minister spraw zagranicznych [[Yosuke Matsuoka]] podpisał japońsko-radziecki pakt o nieagresji. Jednak na [[Konferencja poczdamska|konferencji poczdamskiej]] ZSRR zobowiązał się do wypowiedzenia wojny Cesarstwu Japonii. W sierpniu [[1945]] r. ofensywa radziecka dała kres istnieniu Mandżukuo.