Rozruch oporowy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m lit. |
|||
Linia 1:
'''Rozruch oporowy''' - rodzaj rozruchu silników elektrycznych polegający na włączeniu w [[obwód elektryczny|obwód]] [[opornik|oporów]] rozruchowych. Podczas rozruchu oporniki zmniejszają [[Natężenie prądu elektrycznego|natężenie prądu]] pobieranego przez [[silnik]], czyniąc rozruch łagodniejszym. Część [[Energia (fizyka)|energii]] jest tracona w oporach zamieniając się w [[ciepło]].
Podczas rozruchu, w wyniku wzrostu prędkości obrotowej, natężenie prądu pobieranego przez silniki maleje i aby uzyskać podobną wielkość przyśpieszenia, odłączane są kolejne [[
Rozruchu oporowego nie należy mylić z regulacją prędkości obrotowej silnika przez załączanie oporników ograniczających prąd wzbudzenia. Poprzez osłabienie [[
== Rozruch silników pierścieniowych prądu zmiennego ==
W czasie rozruchu rezystory włącza się pomiędzy pierścienie zasilające [[wirnik]]. Po uzyskaniu prędkości obrotowej zbliżonej do nominalnej, rezystory wyłącza się poprzez [[Zwarcie (elektrotechnika)|zwarcie]] pierścieni.
== Rozruch silników szeregowych prądu stałego ==
Linia 12:
== Rozruch silników bocznikowych prądu stałego ==
Podczas rozruchu rezystor włącza się w obwód [[twornik]]a. [[Magneśnica|Uzwojenie wzbudzenia]] zasilane jest pełnym [[napięcie elektryczne|napięciem]].
W chwili rozruchu ''n''=0, więc prąd rozruchowy jest około 10...30 razy większy od prądu znamionowego. Przepływ tak dużego prądu może uszkodzić maszynę, jak również stanowi zbyt duże obciążenie sieci zasilającej. W związku z tym rozruchu silnika dokonuje się poprzez regulację napięcia od 0 do wartości znamionowej (przy użyciu tyrystorowych zespołów napędowych, stosowanych w przemyśle do napędu silników bocznikowych) lub poprzez włączenie szeregowo z twornikiem regulowanego rezystora zwanego rozrusznikiem.
| |||