Powstanie Nian: Różnice pomiędzy wersjami

Następcą Sengge Rinchena został [[Zeng Guofan]], który zdecydował, by sprowadzić na północ kilkadziesiąt tysięcy żołnierzy armii Huai, nowocześnie uzbrojonych i wyposażonych. Zaczął metodycznie okrążać powstańców, ograniczając ich możliwości manewru i skrupulatnie pilnując poddawania się wiosek i miasteczek. Wykorzystywał też przeszkody wodne jako bariery dla ruchu powstańców – zarówno w celu ich powstrzymania, jak i okrążenia i zniszczenia. Początkowo taktyka ta zawiodła, bo Nian przełamali słabe umocnienia pod Kaifengiem. Zeng powierzył dowództwo [[Li Hongzhang]]owi, którego Armia Anhui pod bezpośrednią komendą [[Liu Mingchuan]]a pobiła rebeliantów, w następstwie czego Nian podzielili się na dwie grupy.

 

 

Zachodnia, pod komendą Zhang Zongyu, osiągnęła w 1867 [[Shaanxi]], być może dążąc do współdziałania z trwającą tam [[Powstanie Hui w północnych Chinach|rebelią muzułmanów]]. Dowodzący tam [[Zuo Zongtang]] zdecydował, by najpierw stłumić Nian, potem Hui. Zhang musiał się cofnąć, szybkim marszem przez północne Chiny docierając na 150 km na południe od Pekinu. Zablokowany przez oddziały stołeczne, zawrócił do Shandongu, i przekroczywszy Wielki Kanał, znalazł się w pułapce między rzekami, armią Li Hongzhanga i ścigającymi go wojskami Zuo Zongtanga. Ostatki jego oddziałów zostały okrążone, a on sam 16 sierpnia 1868 rzucił się do rzeki Tuhai.