Wersja z 03:21, 20 paź 2011 edytuj EmausBot (dyskusja \| edycje) Boty 725 894 edycje m r2.6.4) (Robot poprawił nl:Zeelelies ← poprzednia edycja		Wersja z 08:58, 21 gru 2011 edytuj anuluj edycję Michał Sobkowski (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Administratorzy 127 520 edycji m →‎Historia ewolucji liliowców: poprawa linków następna edycja →
Linia 28: Pojawiły się w [[ordowik]]u, istnieją do dziś. Od [[dewon]]u do [[karbon (okres)\|karbonu]] liliowce przechodziły okres świetności. Tworzyły masowe nagromadzenia tzw. "łąki liliowcowe" w ówczesnych płytkich morzach. Szkielet liliowców, rozpadał się po śmierci i dlatego najczęściej znajdowane są ich rozłączone płytki i człony łodyg, nie zaś całe szkielety, które należą do rzadkości. Masowe nagromadzenia fragmentów liliowców z łąk liliowcowych utworzyły [[~~wapień~~Wapień krynoidowy\|wapienie krynoidowe]]. W katastrofalnym wymieraniu [[Wymieranie permskie\|permskim]] zginęły wszystkie paleozoiczne podgromady liliowców, z nielicznych przetrwałych osobników o nieznanym statusie systematycznym powstała we wczesnym [[trias]]ie jedyna współczesna podgromada - ''articulata''. W późnym triasie pojawiły się [[takson]]y liliowców, u których łodyga uległa redukcji, a zwierzęta te przeszły do swobodnego trybu życia, wiele z nich jako [[nekton]] lub [[plankton]]. Większość kopalnych liliowców miała wielkość kilkudziesięciu centymetrów, ale największe liliowce ([[jura]]jskie) dochodziły do 19 metrów. W jednym z jurajskich łupków z [[Holzmaden]] znaleziono aż pięćdziesiąt kompletnych liliowców. Wszystkie miały długość ponad 10 metrów i przytwierdzone były do niegdyś dryfującego pnia drzewa.

Liliowce (zwierzęta): Różnice pomiędzy wersjami