7 Łużycka Dywizja Piechoty: Różnice pomiędzy wersjami

 

21 stycznia 1945 roku w Radzyniu Podlaskim odbyła się ceremonia wręczenia [[Polskie sztandary wojskowe|sztandaru]] 7 DP ufundowanego przez społeczeństwo miasta i [[Powiat radzyński|powiatu radzyńskiego]]. Sztandar wręczył dowódca 2 Armii, gen. dyw. [[Karol Świerczewski]].

16 kwietnia 1945 roku dywizja sforsowała [[Nysa Łużycka|Nysę Łużycką]] na południe od [[Rothenburg/O.L.|Rothenburga]]. Po przełamaniu pierwszej linii obrony niemieckiej dywizja zaległa. 33 pp prowadził ciężkie boje o miejscowości [[Lodenau]] i [[Neusorge (Rózbork)|Neusorge]]. Pod koniec dnia dywizja zdobyła [[przyczółek]] szerokości 3 km i głębokości 1 km. 17 kwietnia sytuacja nie uległa zmianie. 18 kwietnia dywizja uzyskała niewielkie sukcesy. W dniach 19-20 kwietnia walczyła o [[Rietschen]] i [[Daubitz]]. W następnych dniach dywizja wyszła na rubież [[Tzschelln]]-[[Boxberg/O.L.|Boxberg]]-[[Kreba-Neudorf|Hirschwalde]]-[[Sproitz]]. 24 kwietnia walczyła z niemieckim przeciwnatarciem.

== 7 Łużycka Dywizja Piechoty w latach 1945-1956 ==

Po zakończeniu działań wojennych w składzie 2 Armii WP od 10 czerwca 1945 r. przystąpiła do ochrony granicy zachodniej na odcinku [[Mużaków]] - [[Kopaczów]].

* ppłk dypl. Jan Szamotulski 1955

* płk [[Zbigniew Ohanowicz]] 1956

 

{{Przypisy}}