Wikipedia

Tytulatura duchowieństwa wojskowego II RP: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Nie podano opisu zmian
m drobne redakcyjne
Linia 1:
'''Tytulatura duchowieństwa wojskowego II RP''' – [[stopień wojskowy|stopnie]] [[Duchowieństwo|duchowieństwa]] w [[Wojsko Polskie II RP|Wojsku Polskim II RP]].
 
18 stycznia 1919 [[Naczelny Wódz Polskich Sił Zbrojnych|Naczelny Wódz]] [[Józef Piłsudski]] wydał dwa [[rozkaz]]y, którymi ''"zarządził„zarządził następujący porządek hierarchiczny duchowieństwa w Wojsku Polskim:
* Biskup polowy,
* Naczelny Kapelan -– zastępca Biskupa polowego,
* Dziekan Okręgu Generalnego,
* Proboszcz Dywizji,
* Kapelan pułku lub równoznacznego oddziału wojskowego"wojskowego”''
oraz ''"następujące„następujące pobory dla duchowieństwa w Wojsku Polskim, podług rang:
* Biskup polowy -– generała porucznika,
* Naczelny Kapelan (oficjał polowy, zastępca biskupa) -– generała podporucznika,
* Dziekan Okręgu Generalnego -– pułkownika,
* Dziekan marynarki -– pułkownika,
* Regens Konsystorza polowego -– pułkownika, (...)
* Proboszcz Dywizji -– majora, (...)
* Kapelan pułku -– kapitana, (...)<ref>Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 10 z 30.01.1919 r.</ref>.."”''
 
Ustawa z dnia 23 marca 1922 r. ''"O„O podstawowych prawach i obowiązkach oficerów Wojsk Polskich"Polskich”'' ustanowiła korpus oficerski Wojsk Polskich złożony z oficerów poszczególnych korpusów osobowych:
# korpusu oficerów piechoty
# korpusu oficerów jazdy
Linia 37:
Odrębny korpus osobowy tworzyli [[generał]]owie.
 
Ponadto w skład korpusu oficerskiego Wojsk Polskich wchodziło duchowieństwo wojskowe i oficerowie marynarki wojennej.
 
Art. 2 dekretu Prezydenta RP z dnia 12 marca 1937 r. ''"O„O służbie wojskowej oficerów"oficerów”'' stanowił, że oficerowie tworzą korpus oficerski sił zbrojnych. Korpus oficerski sił zbrojnych składa się z korpusów osobowych wojska i marynarki wojennej i dalej, w skład korpusu oficerskiego wojska i marynarki wojennej wchodzi również duchowieństwo wojskowe.▼
 
▲Art. 2 dekretu Prezydenta RP z dnia 12 marca 1937 r. ''"O służbie wojskowej oficerów"'' stanowił, że oficerowie tworzą korpus oficerski sił zbrojnych. Korpus oficerski sił zbrojnych składa się z korpusów osobowych wojska i marynarki wojennej i dalej, w skład korpusu oficerskiego wojska i marynarki wojennej wchodzi również duchowieństwo wojskowe.
Prawa i obowiązki duchowieństwa wojskowego miały zostać określone w odrębnej ustawie (od 1937 r. – dekrecie). Do wybuchu II wojny światowej stosownych aktów prawnych nie zdołano wydać.
 
8 sierpnia 1922 r. w Dzienniku Rozkazów Ministra Spraw Wojskowych Nr 32 ukazał się rozkaz ''"O„O ustaleniu nazw stopni duchowieństwa wojskowego"wojskowego”''. Władze wojskowe przyznały duchowieństwu prawo noszenia munduru i oznak oficerskich na naramiennikach i czapkach.
 
{|class="wikitable"
|+ '''Stopnie duchowieństwa wojskowego w latach 1922-1928'''
!width="125px"| [[Wojska lądowe|Wojsko]]
!width="125px"| [[Marynarka Wojenna Rzeczypospolitej Polskiej|Marynarka Wojenna]]
!width="125px"| Wyznanie rzymsko- i greckokatolickie
!width="125px"| Wyznanie prawosławne
!width="125px"| Wyznania ewangelickie
Linia 97:
|}
 
W grudniu 1928 r. utworzone zostały etatowe stanowiska dla szefów służby duszpasterstwa wyznań niekatolickich w [[Dowództwo Okręgu Korpusu|Okręgach Korpusów]], zaszeregowane do stopnia pułkownika (dziekana prawosławnego OK, proboszcza ewangelickiego OK i rabina OK (dotychczasowy starszy rabin I klasy).
 
{|class="wikitable"
|+ '''Stopnie duchowieństwa wojskowego w latach 1929-1939'''
!width="125px"| [[Wojska lądowe|Wojsko]]
Linia 158:
|}
 
Na podstawie listy starszeństwa duchowieństwa wojskowego opublikowanej w ''"Roczniku„Roczniku Oficerskim"Oficerskim”'', w roku 1932, w czynnej służbie pozostawało 130 duchownych, w tym:
 
Wyznanie rzymsko i grecko-katolickiegreckokatolickie:
* biskup polowy – 1
* dziekan generalny – 0
Linia 187:
Wyznanie muzułmańskie:
 
Z inicjatywy Tatarów polskich od 1936 roku wszystkich Tatarów, a potem i większość muzułmanów zaczęto przydzielać do 1 Szwadronu w 13 Pułku Ułanów. Szwadron ten zaczęto nazywać Szwadronem Tatarskim. W 1938 roku mianowano jedynego imama w Wojsku Polskim. Został nim Ali Ismail Woronowicz. Podlegał on w sprawach wojskowo-administracyjnych dowództwu wojskowemu, zaś w sprawach praktyk religijnych Muftiemumuftiemu RzeczpospolitejRzeczypospolitej. Imam był prawdopodobnie ulokowany przy dowództwie I Szwadronu 13 Pułku Ułanów. Nie udało się ustalić, jaka ranga wojskowa została przypisana etatowi imama. Prawdopodobnie nie miał też etatowego pomocnika, a funkcję muezina podczas modlitw pełnił zapewne jeden z żołnierzy<ref>Na podstawie informacji ze strony [[Muzułmański Związek Religijny w Rzeczypospolitej Polskiej|Muzułmańskiego Związku Religijnego]].</ref>.
 
{{Przypisy|stopień= =====}}
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Tytulatura_duchowieństwa_wojskowego_II_RP”